Album review: ‘Worlds Apart’ is een verrassend tweede album van ‘This Can Hurt’. De band gaat live optreden met nieuwe Gaverse bassist Jo Van Malderghem.

Sla me gerust de schedel in met deze songs van JP, Jack & Sven. Ontdek in dit tweede album hedendaagse Post-Rock, old school Noise en een streep nineties Grunge. Ze gaan verder waar anderen al fier zouden zijn. Uiteindelijk kunnen de muzikanten hun affiniteit niet verbergen. Het zijn godverdomse experimentele, maar niettemin rasechte New-Wavers, beeped-up met de eclectische invloed van ruim een halve eeuw Rock & Roll.

Sven vertelt :

This can Hurt werd eigenlijk als studioproject opgericht door JP en Jack, maar naarmate er meer songs kwamen, kwam ook de drang om ze live te gaan spelen. JP, die ik al lang kende maar nog nooit had mee samengewerkt kwam na een optreden van 70’s Tush op me afgestapt met de vraag of ik het zag zitten om This can Hurt te fronten.   Ik heb eigenlijk geen second getwijfeld.

De Beiaard : Jullie hebben een nieuwe bassist?

Sven : Tot vorige week hadden we Dirk De Kesel live op bas, maar die stopt wegens persoonlijke redenen en zal worden vervangen door Jo Van Maldergem.

De Beiaard : Vertel eens iets over het ontstaan van het album.

Sven : Nadat ik enkele optredens had meegedaan, werd er aan materiaal begonnen voor het nieuwe album.   De werkwijze is misschien niet echt courant, maar ik doe het toch graag even uit de doeken: Jack loopt vanalles en nog wat op te nemen, de vaatwas die stilvalt, een mes dat tegen de grond valt, een stilvallende tractor, etc… Met die ‘soundscapes’ gaat JP dan aan de slag, en breidt er als het ware een nummer rond.   Die eerste versies krijg ik dan door en voorzie ik van de lyrics. Eens we de demoversies van de nummers hebben, worden alle songs opgekuist en opnieuw opgenomen in onze eigen studio. We zijn dus wel een echte DIY-band 🙂

De Beiaard : Het lijkt wel een concept album. Zit er een verhaal achter?

Sven : JA! De hoes toont een huilende jongen, hij is de rode draad door het verhaal.   Een jongen die zich niet kan vereenzelvigen met de wereld rondom zichzelf, die de maatschappij hekelt en in zijn jonge leven een pak te verwerken krijgt.

De band:

Sven Vande Neste – Vocals

JP De Brabander – gitaar, keyboards, backing vocals

Jack Noise – Drums & soundscapes

Jo Van Maldergem: per 1 juni live-bassist.

Vanaf nu is het album beschikbaar via de gekende platforms zoals Bandcamp, Deezer en Spotify. Je kan het ganse album ook beluisteren via Soundcloud.
+++

Reviews door Sjarel Klak
+++

Worlds Apart
+++
Na de orkestrale manoevers-in-the-dark-achtige intro val je stijl achterover van deze blikopener. ‘Worlds Apart’ pompt je met het ritme van een doorgesneden halsslagader doorheen de mosh pit! Deze instant klassieker klinkt als een in het vet van de nieuwe eeuw doorzwoerde update van (The) Golden Earring(-s). De song voelt aan alsof de grote George Kooymans achter de knoppen zat. Dit is muziek van artiesten met rock & roll in het bloed. De band heeft naar het schijnt zijn roots in het Meetjesland en daar snappen ze vandaag dat 21st century muziekliefhebbers m éér nodig hebben dan een klassieke setting om nog onder de indruk te zijn. Is this something, nothing or a world apart? Lees verder…

Ondertussen kan je hier het fabuleuze nummer beluisteren :

High Tide

De nieuwe Gaverse bassist, die ondertussen gewoon deel uitmaakt van de band, zal m éér dan alleen zijn kol mogen stijven (#kolheren). Met High Tide mag die straks live ook het diepste prut vanonder zijn teennagels kuisen. There’s nothing to hurt,… nothing to heal! Don’t fool yourself en laat je overdonderen. Deze ouwe rocker werd overspoeld door nostalgie uit de 20ste eeuw, een vette kwak elektronische geluiden en diep in het vlees kervende gitaren zoals toentertijd Britse en Belgische bands het warme water uitvonden. Effe de bassen h él émaal naar rechts en dan een woeste dans placeren. Don’t you get enough love is de vraag. This Can Hurt is het antwoord!

The Fall of Mark E. Smith

Industri ële noise, recht uit de zwaarste metaalnijverheid, overspoeld door gierende gitaren en een eerste stem die vanuit het graf van de tachtiger jaren zijn plaats weer opeist. Daarachter grolt een tweede stem die alle overblijvende terughoudendheid tot ‘grunt’ vermaalt. Meeslepende ritmes voor de working class hero die aan het einde van de werkdag de bovenburen en de ratten uit het flatgebouw wil jagen, circumsized tot het vel er af ligt. Een ideale song om de flikken aan de deur te krijgen, bij voorkeur op zondagnamiddag wanneer het klootjesvolk pateekes met crème au beure zit te vreten. Een megavette burenruziestoker. Love it!

Some days

I don’t care about tonight. You’re gone.’ Gotverdomme,… dan toch een song over liefdesverdriet? Het moest er van komen. Het nodigt uit om een plakker op te dansen met je favoriete partner,… als die nog niet is opgehoepeld. ‘I just don’t care what comes next.‘ En dan scheuren de synthesizers en weerklinken gitaren,… en wordt de dansvloer plots te klein. Dit is een ingehouden song om ergens in Schotland of Scandinavi ë op de woeste kliffen van de Noordzee te staan drentelen en dan met veer vertoon je verdriet en hoop uit te schreeuwen.

Black love

Het kaboom-kaboom ritme waarmee je de popwereld de voeten aan veegt. Marilyn Manson is een snotneus. Dit is de nieuwe garde shock rockers. Een deinende song die het altijd goed zal doen in duistere clubs. De bas lijkt hier te vertragen tot de bassist dood ligt onder de bekabeling van zoveel waanzin. Het hoeft niet te verbazen dat ze al eens een nieuwe bassist nodig hebben.

If you go

Mysterieus begin, minutieus geduldig opgebouwd. Alweer die bezwerende stem die vanachter een muur van geluid zijn miserie in je oor fluistert. Hij mist zijn wijveken,… zoveel is zeker. Prachtig exploderend wanneer ze het podium wil verlaten,… dan weer alles strak onder de ‘rock’ gesnoerd. Vettig riedelke,… dit is een oorwurm die me de komende weken niet zal loslaten. Prachtig einde! Filmmuziek voor de volgende Apocalyps film.

Colder

Hell yea,… zonder franjes en volgas bewijzen deze kadees waar ze voor staan. Ze kunnen het met deze song niet verstoppen. Deze band brengt New Wave naar de 21ste eeuw! Waar ligt de zwarte mascara van ons bomma? Weg met die basketsloefkes. In de legerstock verkopen ze nog combat shoes. Mijn zwarte hemden hangen nog ergens in de kast. Spijtig dat mijn ravenzwarte haar ondertussen grijs is geworden. Maar,… gasten,.. . ga uit de bol en amuseer jullie want dit is de max! Een tip : ontdek deze band live in plaats van dit enthousiaste gezever te lezen.

Bleed

Een strakke roffel,… overgaand in een Nirvana-riff, maar die post-punkers (grunge) pikten het ook bij hun voorouders,… maak je dus niks wijs. Het is een eerbetoon aan klassieke ritmes waar niks mis mee is! Alweer rollen geluiden van de 20ste eeuw in een modern 21ste-eeuws keurslijf over het aambeeld.

Er is onderweg nog meer muziek van deze band te ontdekken. Als dit muzikale verslag voor jou de aanzet kan zijn om op ontdekking te gaan,… enjoy!

Een mooiere Tour-de-Rock kan je vandaag moeilijk beleven. Dit is prachtig,… zeer mooi. Encore! Bis bis bis,… We want more!

Ok éé, ok éé,… als toemaatje kan je naar de offici ële video kijken van ‘If You Go’.

Meer op : www.thiscanhurt.comfacebook.com/thiscanhurt

Nog een fijne dag en de groeten van Sjarel Klak