Anny Bert: Was ist geschehn

Anny Bert - columns

Anny Bert, 21/07/2017 –  Sag mir wo die Blumen sind, zingen we allang niet meer met Marlene Dietrich. We weten goed genoeg waar ze heen zijn. Een klaproos, een boterbloem, een korenbloem, we kennen ze enkel nog van romantische plaatjes en foto’s of van wenskaarten.

Sag mir wo die Männer sind hebben we vervangen door “Menschen”want we weten begot niet waar ze zijn, wat drijft hen, wat bezielt hen.

Zo dikwijls horen wij op straat onze eigen voetstappen. We vertragen de pas, trekken op naar een hogere versnelling maar wát we horen, produceren we zelf. Even heffen we die rechtervoet op, bekijken die schoenzool en verdenken haar, en haar alleen, ervan de absolute stilte te saboteren. We verwachten dat wat verder, om de hoek, plots een knokploeg naar voor springt die luidkeeld roept : We want silence !!! Of dat vanuit een oprit een groepje zwalpende feestvierders met een spandoek waarop “En marche” uit het niets opduiken, lawaaierig, nog op weg van le 14 juillet doortrekken naar de 21 juliviering in Brussel.

Maar we blijven de enige rustverstoorder, of toch niet : uit een winkel komt een dame en klimt wat verder in haar terreinwagen. De Land Rover doet wat hij moet doen, rijden, en de stilte keert weer.

Bij de fotograaf stapt een oude man naar buiten.Hij draagt geruite pantoffels. “Hou je warme sloefen maar aan, die zie je toch niet op een pasfoto” heeft zijn Bertha gezegd. Misschien wist zijn Bertha goed genoeg dat hij met zijn zwarte tress és alleen maar geluidshinder kon produceren.

Zelf verdwijnen we van het straattoneel voor een flinke schrobbeurt van oor tot oor, liefst niet vooraan, bij de kapper. Hij is nog zonder enige vorm van intimiteit een handdoek in ons decollet é aan het duwen, als we al beginnen over de stille straten en eens niet over het weer.

“Iedereen zit in Spanje” is zijn droog antwoord, veel droger dan de straal water die hij over onze hersenen afvuurt. Was hij brandweerman voor hij de poort van de kappersschool binnenstapte ?

Iedereen naar Spanje ! Kan het langdurig inademen van shampoodampen zoiets doen met een mens dat ze het centrum van het normale denkvermogen aantasten ?

Iedereen naar Spanje ! En terwijl we nog achteroverbengelen, zien we in gedachten Elvire uit nr.37  al op een terras in Benidorm zitten met een grote hippe zonnebril en een veel te krap zonnebadkleedje, un bain-de-soleil. Voor zich heeft ze niet een glas maar een kuip sangría. Wat we eerst hadden bekeken voor een bruine kalfslederen slab, blijkt haar bloedeigen huid te zijn, die blanke verpakking die ze bij haar geboorte meekreeg.

We zijn juist van plan Elvire een nieuwe laag zonnecrème te laten aanbrengen op haar lederen voorgeborgte, als de brandweerslang weer op onze kruin wordt gericht. Het is warm, warm genoeg om de pijl richting Spanje opnieuw te volgen.

Dit keer zien we Ernest, door iedereen Nest genoemd, die in Granada aan het doorbreken is als matador. We zien hem net de arena binnenkomen en alle aficionados, zijn fans, veren recht en roepen “Ernesto”. Ook wij die niet naar Spanje zijn, laten ons meeslepen als Ernesto zijn muleta, de rode lap aan een stok, zegezeker laat wapperen maar het is Figaro die ons weer neerpoot op Vlaamse bodem met de retorische vraag : Wa zijde van plan met mijnen handdoek misschien ? En zo sprak Cervantes nu echt niet.

Iedereen naar Spanje ! Maar waar zitten ze dan wel ?

Als we later op de dag onze verwondering over de stilte op straat aan de bakker uitdrukken, laat hij direct zijn broodsnijmachine onbemand achter om met een belerend vingertje de computer aan de schandpaal te nagelen.

Ofwel zitten ze ergens in een cursus of thuis op internet, zegt hij beschuldigend, alsof mijnheer Apple verantwoordelijk is dat hij dagelijks met ettelijke 7-granenbroden blijft zitten. We hebben zin om hem te troosten met “Ja, en met 1 graan blijven zitten maar met 7…” Maar we zwijgen wijselijk.

En we denken na. Zou het kunnen dat Marie-Jos ée en Jef, samen goed voor 173 jaar, verslaafd zijn aan internetten ? Direct na zijn plechtige communie heeft hun kleinzoon misschien PVB ontdekt, Porno Voor Beginnelingen, en heeft hij hun de digitale weg getoond naar PVE, Porno Voor Eindigers.‍

Wanneer de torenklok middag slaat,verschijnen piepjonge scouts en een eeuw na Urbanus zijn ze luidruchtig nog steeds de mannen die de gas doen branden. Dag stilte ! We vergeten weer even dat we schoenzolen hebben.

Er is dus  toch nog een toekomst.