Rita had een kat. Oei ! Ik had bijna poes gezegd maar ik zag op tijd al die grijns op je gezicht en die grijns staat je niet. Lach dan toch voluit, breeduit zoals de Franse filmacteurFernandel dat kon.
De kat van Rita had een chip, niet van Lay’s met currysmaak, wel van de dierenarts. Ze heette Goedele omdat ze zich als jong katje steeds door de haren streek. Later bleek dat ze vergeven zat van de vlooien en dat het bij haar geen schreeuw om aandacht was.
Toen het diertje oud genoeg was, vervulde Rita haar dierlijke plichten en stapte ze met Goedele naar de dierenarts voor een sterilisatie. Zelf deed ze dat met tomaten in weckbokalen, niet met poezen.
Verdi, de kater van de buren, mocht voortaan urenlang aan haar verandadeur “Bella figlia dell’amore” komen janken, haar Goedele zou vanuit de zetel zelfs de kop niet oplichten of Verdi ervan verdenken naar Sex Tape te hebben gekeken.
Rita is een Zottegemnaar pur sang. Ze heeft de tijd meegemaakt dat iedereen op vrijdag poetste en de straat “deed”en nee, dat is geen eufemisme voor straatprostitutie. Vrijdag was toen ook nog visdag maar met een stukje magere vis zou je dat niet lang uithouden. Nu heeft Rita de indruk dat bewoners ijveren om het hoogste en weelderigste onkruid tegen hun gevel te kweken, dat ze al wat een kwalijk geurtje heeft in een zak stoppen en dumpen, dat ze wel kunnen mountainbiken en joggen met een vol blikje energiedrank in de heupzak maar het wegens te zwaar moeten weggooien als het leeg is.
Rita heeft jarenlang in een plaatselijk weekblad de rubriek “Vraag het aan Rita” verzorgd. Aanvankelijk wist niemand wie eigenlijk achter die Rita schuilging, op zeker ogenblik zij evenmin.
Rita was steeds op zoek naar een passend antwoord, naar een degelijke oplossing. Dat doet ze nog steeds.
Zo hapt ze nog steeds naar adem telkens ze langskomt in de Vestenstraat en tegen de zijgevel van Brasserie De Kring een heus stort aantreft. Heb je een konijn, een kip, duiven geslacht, draag al wat je kwijt wil ook al is het al in vergevorderde staat van ontbinding naar de Vestenstraat. Ziezo, stank opgelost, stank verplaatst ! Heeft je zoon zijn jeansvest ondergekotst, steek alles in een zak, met frieten en gin tonic en al, en dump het spul tegen de muur van De Kring naast de grote rolcontainers.
Maar het kan erger. Op minder dan 20m van de oudste inwoner, versteend maar nog heldhaftig, Lamoraal van Egmont, staat Rita oog in oog met een superverse hondendrol, kunstvol gedraaid en geperst. Wim Delvoye zou na zijn Cloaca hier nog geïnspireerd raken voor een nieuwere poepmachine.
Soms is het de darminhoud van een schoothondje met hardnekkige constipatie. En als het viervoetertje dan eindelijk mag persen, zoals bij een bevalling, schijnt de paasklok langsgekomen met fondant eitjes.
Wat daar echter direct bij de Markt, rechtover het spookhuis, ook de etterbuil van Zottegem genoemd, als artistieke prestatie achterbleef, kan enkel het werk zijn van een Sint-Bernard met extreme obesitas. Misschien had het baasje een plastic zakje mee XS. Helaas, hiervoor had hij gerust de verpakking van reuzesavooi mogen gebruiken. Met zicht op de superdrol ziet Rita vóór zich haar groot potlood, rechts op haar bureau, niet om ermee de bernardusuitgang elke toegang tot de stoep te beletten, wel om een oplossing neer te schrijven. Ze denkt aan haar Goedele die vakkundig en voor haar algemeen welzijn door de dierenarts werd aangepakt. Ze ziet in die man, zelf noemt ze hem nog steeds als vroeger de paardenmeester, d é oplossing om wat te bedenken voor hond of baasje, zelfs hond en baasje. Zijzelf kan met haar keukenrobot de heerlijkste citroentaart maken. Zijzelf kan op haar naaimachine knoopsgaten maken en een knoop aannaaien maar voor medische apparatuur voelt ze niet de minste affiniteit. Ze heeft wel de normaalschool voor kleuterjuf doorlopen maar niet de veeartsenijschool. In gedachten heeft ze een SM-toestelletje en afhankelijk van de dierenarts staat de S voor shit of schijt of stront en de M voor melder. Zodra zich maar een eerste poepreflex bij de hond aankondigt en dat niet in de legale huiselijke kakzone, krijgt de politie de politie reeds een signaal binnen.
Wacht ! Wacht ! Wacht ! Blaf niet meteen zoiets als : En alle politiekorpsen zijn al onderbemand. Er is al een nijpend tekort aan personeel.
Daarvoor zou Rita een speciale brigade inschakelen, de SM-brigade, die bestaat uit pas afgestudeerden van de politieschool maar enkel zij die slaagden met grote onderscheiding en met een enkelband.
Ervaring is alles, denkt Rita.
En wat de sancties zijn ? Dat zal Rita worst wezen. Het denkwerk kan wachten tot na 14 oktober, vindt Rita.