Als je dénkt stilaan een kloon te worden van Moeder Theresa, steek dat dan maar vlug uit je hoofd. Het hoofd is dat lichaamsdeel waarin alle domme ideeën huizen en waaruit die willen ontsnappen.
Als je niet meer weet wat je daar in het riet zit te doen met je kluitje omdat men je na veel bochtenwerk daarin stuurde, wrijf dan eens over datzelfde lichaamsdeel, het hoofd, en voel of je soms koorts ontwikkelt.
Als je al aan het kastje stond en nu plots aan de muur waarheen men je wandelen stuurde, leg twee vingers op de pols en tel, tel en blijf tellen en stel dan pas vast dat er zelfs geen polsslag meer is.
Als je gang stilaan op de opslagplaats van wijlen Jantje Drogist gaat lijken, ga dan zeker niet voor de spiegel staan want je ogen zouden die dwaze, idiote blik daar vóór jou kunnen kruisen.
Als een kennis je opbelt met de vraag of het nog niet te laat is en of je nog wat kan doen met 40 kindertandenborstels, iemand die al je inleiding had mogen inkijken van je lijvige werk “ De kroniek van de vermeende hulpverleenster die haar hygiënische spullen nog zelfs aan de straatstenen niet kwijtraakte en zich verwonderde over de geheimzinnigheid rond de aanwezigheid van Oekraïense vluchtelingen op Zottegems grondgebied”, dan zeg je nee, en je bedoelt , nee het is nog niet te laat maar je zegt ook ja, en je bedoelt, ja ik leg die 40 bij die 20 andere. Dan kunnen toch 60 kindjes met gezonde Oekraïense tandjes naar Zottegemse scholen of jeugdbewegingen of sportclubs of academiën.
Die kennis, hij vond dat er ook al eens een kloon van Pater Damiaan mocht opduiken, belt je al de volgende dag opnieuw en weer met de vraag of het nog niet te laat is en je weet direct waarom. Je proest en eenmaal weer voorzien van adem zeg je hem dat we in Zottegem nog tijd hebben tot na Kerst eer we ons teveel aan liefdadigheid kunnen kanaliseren in een hulpverlening. Hij bouwt een minuut stilte in, een eerbetoon aan alle hulpverleners te velde, de Vlaamse velden dan die wel meteen aan de slag gingen : hij heeft nog 12 stevige witte kinderbekers, je weet wel, passend bij die 40 kindertandenborstels.Je proest niet meer, je giert maar met tranen in de ogen. En er is nog meer, zegt de kennis : je kan met je spullen naar Brakel maar enkel met spullen voor hygiëne en voeding !!! Die 3 uitroeptekens stuurt Proximus niet door maar aan de tremolo’s in zijn stem kan je die er gemakkelijk bij fantaseren. In een recordtijd heb je de rekening gemaakt : Zottegem – Brakel 13,80 km maar langs binnenpaden en met je stevigste stapschoenen ben je er vlugger dan langs de officiële wegen, = -10 minuten, je komt geen politiecontrole tegen, = – 5 minuten, je hebt een sterke bries in de rug, = – 5 minuten, je zeult een sherparugzak mee op je rug en je tong klappert tussen je knieën, = + 45 minuten.
Aan liefdadigheid via droge voeding wil je voorlopig niet denken, dat is voor later, voor kerstavond, als je alles op de Markt naast de kribbe kan gaan leggen. In zulke sherparugzak is er trouwens wel plaats voor 60 kindertandenborstels en 20 tubes tandpasta maar niet voor 30 pakken spaghetti, kooktijd 3-4 min., en 15 pakken meel. Tegen de tijd dat je Brakel binnenstapt, is dat meel zelfrijzende bloem geworden, jijzelf een verwelkte…
Een Moeder Theresa kwetst geen Pater Damiaan en daarom antwoord je heel beleefd : Bedankt ! Ik ga er eens over nadenken.
Dat doe je ook want je denkt : als wij als stedeling met onze arm ontbloot naar Herzele kunnen trekken om een prik, dan kunnen we toch ook met een lading hulpgoederen op de rug naar Brakel stappen.