Geraardsbergen. Na de sluiting van het openluchtzwembad “den dok” tijdens de vorige legislatuur, staat Geraardsbergen opnieuw voor een ingrijpende beslissing. Het stadsbestuur overweegt om woonzorgcentrum Denderoord volledig of gedeeltelijk te privatiseren. De reden? Financiële zorgen en een dringende renovatie die de stad zelf niet kan of wil dragen?
Privé-initiatief lijkt op het eerste gezicht een makkelijke oplossing. “De kosten verdwijnen van de stadsrekening en er komt geld binnen. Maar de vraag is: wie wint hier werkelijk bij? Allesbehalve de inwoners, en zeker niet de ouderen die zorg nodig hebben.”
Minder kosten, minder zorg
Binnen de zorgsector leeft al langer de bezorgdheid over de gevolgen van commercialisering. Privatisering leidt vaak tot besparingen op personeel en middelen. En dat gaat ten koste van kwaliteit, rust en menselijkheid — precies de elementen waar zorg op zou moeten steunen, aldus Groen. “De coronacrisis maakte pijnlijk duidelijk hoe kwetsbaar onze ouderenzorg is. Tekorten aan personeel, hoge werkdruk en onvoldoende ondersteuning kwamen scherp in beeld. Net daarom is het onbegrijpelijk dat de stad nu kiest voor een oplossing die deze problemen alleen maar vergroot.”
“Private zorgbedrijven zijn er in de eerste plaats om winst te maken. Besparingen gaan vaak ten koste van lonen, arbeidsvoorwaarden en bewonerscomfort. Goede zorg wordt dan ondergeschikt aan rendabiliteit. Is dat het toekomstbeeld dat we willen voor onze ouderen? De overheid heeft de verantwoordelijkheid om kwaliteitsvolle en toegankelijke zorg te garanderen, niet om die zorg uit te besteden aan wie het meeste betaalt.”
Openheid en debat gevraagd
Groen Geraardsbergen vraagt de coalitiepartners openheid en transparantie: “De toekomst van Denderoord raakt ons allemaal. Dit is geen dossier dat in achterkamers mag worden beslist. De zorg voor onze ouderen verdient een breed maatschappelijk debat, niet de kortste financiële uitweg.”
“Zorg is geen luxe. Het is een recht. En het is aan de overheid om dat recht te blijven bewaken — niet over te laten aan de markt.”
Julien Borremans