Zottegemnaar Gilan Verhecken over zijn Ronde van Vlaanderen

RS_L5200

Sport, 03/04/2018 –  Zondag Paasdag, werd niet alleen de Ronde van Vlaanderen gereden voor Heren Elites, Dames Elite, maar ook voor Juniores. Wij laten Zottegemnaar  Gilan Verhecken aan het woord, over zijn ervaring tijdens Vlaanderens mooiste.  

De wedstrijd ging van start in Geraardsbergen op de Vesten, de eindstreep lag honderdeenendertig kilometer verder. Maar voor ze zo ver waren moesten ze, de volgende obstakels overwinnen. Na zesentwintig kilometer, kregen ze de kasseien van de Lippenhovenstraat en de Paddestraat in Zottegem onder de wielen geschoven. Vandaar ging het richting Brakel waar ze de Leberg, de Berendries, de Valkenberg en de Tenbosse, moesten beklimmen. Van uit Brakel reden ze richting Geraardsbergen, voor de apotheose van de dag tweemaal de beklimming van de Muur en de Bosberg, om zo dan naar Herzele te rijden naar de Finish.

Gilan Verhecken, praat over zijn ervaring met de Ronde van Vlaanderen.

 “De teleurstelling was nog nooit zo groot en als het ware nog pijnlijker”

Al vanaf ik begon te koersen droomde ik ervan om ooit eens de Ronde van Vlaanderen te rijden. Vorig jaar was ik ook geselecteerd maar gooide een virale infectie in mijn bloed roet in het eten.  Dit jaar stapte ik van Spie over naar Van Den Hauwe ct Gentse Velosport  en kreeg van ploegleider Hans De Meester opnieuw de kans om de Ronde te rijden.”

“Mijn voorbereiding was verre van ideaal met een valpartij in Kortemark-Werken op zaterdag en ten gevolge van de valpartij, een verkrampte wedstrijd op zondag in Strijpen. Een bezoekje aan de osteopaat deed echter wonderen en ik stond vol ambitie en adrenaline aan de start in Geraardsbergen. Ik was vastberaden om er alles aan te doen om dit tot een goed einde te brengen. Ten eerste voor mijzelf en indien nodig voor Luca De Meester en/of Lars Lievens. Ik slaagde er vrijwel gemakkelijk in om in de eerste rijen van peloton te blijven en omdat het eerste gedeelte als het ware in mijn achtertuin werd verreden ( Zottegem ), wist ik waar de cruciale punten waren. Ik zat in de top 20 bij het binnenrijden van Zottegem, wetende dat de Lippenhovenstraat en de Paddestraat wel eens een scherprechter konden zijn.”

Jun. Gilan Verhecken

“Op de Lippenhovenstraat ging ik vlot mee op de eerste rijen. Bij het opdraaien van de Paddestraat zat ik ongeveer op een 25ste plaats. Ik ging zeer vlot over de kasseien en haalde renner na renner in. Met nog 200 meter te gaan op de Paddestraat sloeg het noodlot toe. Ik zat in het wiel, toen plots de renner voor mij bruusk naar rechts uitweek om een gevallen renner te ontwijken. Omdat de rijbaan versperd was door een fiets en de gevallen renner kon ik de aanrijding niet meer ontwijken. Ik knalde tegen minstens 40 kilometer per uur tegen de fiets en ging over kop. Ik kwam keihard op de kasseien terecht en bezeerde hierbij vooral mijn linker bovenbeen. Ik wou eigenlijk onmiddellijk opstaan en doorgaan doch ik kon niet meer rechtstaan. Ik realiseerde mij vrij snel dat mijn koers erop zat. Toen mijn ploegleider bij mij kwam en onmiddellijk de ziekenwagen vroeg, vreesde ik voor een breuk. Een Tiental minuten later werd ik met de ziekenwagen overgebracht naar het AZ Sint-Elisabeth. Uit de fotos bleek dat ik niets gebroken had maar wel heel wat kneuzingen en schaafwonden opliep. Mijn volgende doel was het PK tijdrijden in Ursel waar ik ook beter wou doen dan vorig jaar. Afwachten of ik hier aan de start kan komen. Het losrijden vandaag verliep stroef en alles behalve pijnloos. De teleurstelling was nog nooit zo groot en is als het ware nog pijnlijker.

Gilan ( Bruno ) Verhecken, Rudy Schietecatte