Directeur Marc De Groote van het Sint-Barbaracollege neemt afscheid van meester Pascal De Paepe die het onderwijs verlaat na een carrière van 40 jaar, waarvan 25 jaar in Zottegem.
Meester Pascal De Paepe (H5B) staat aan de vooravond van zijn pensioen. Op 1 september komt een einde aan zijn lange schoolloopbaan in het Sint-Barbaracollege te Zottegem. Een afscheidswoord is heel belangrijk voor een collega die met pensioen gaat, omdat het een moment is waarop waardering wordt uitgesproken en er erkenning is voor wat de gepensioneerde heeft bereikt. Er kan eens gezegd of geschreven worden wat tijdens het werkende leven zo vanzelfsprekend was. Er kan hardop worden gezegd dat iemand een fijne collega was, dat iemand elke dag opnieuw gepassioneerd aan het werk ging.
Ieder van ons heeft op de schoolbanken gezeten en weet wat een enorme impact een bevlogen leraar kan hebben op de loopbaan en het leven van een jongere. Confucius verwoordde het prachtig: ‘Een leraar raakt de eeuwigheid en weet nooit waar zijn invloed zal stoppen’. En dat verdient v éél waardering.
Ondertussen verandert onze samenleving in ijltempo, een groeiende diversiteit, groeiende aandacht voor inclusie, voor participatie, … En uiteraard veranderen onze klassen en scholen mee. Bewonderenswaardig hoe meester Pascal als leerkracht steeds mee evolueerde in dit wervelend onderwijs.
In de toogstrijd tussen “is het glas nu half leeg of half vol” koos Pascal als optimist steeds resoluut voor het halfvolle glas, mede vanuit de zelfzekerheid dat Pascal het vat wist staan om het glas bij te vullen. Dit schets Pascal. Met de juiste ingesteldheid, een positieve noot, met grote bekommernis en vele talenten zich ongemeten én met de glimlach inspannen voor alles wat reilt en zeilt op school. Met andere woorden: een onderwijzer in merg en bloed.
Na afgestudeerd te zijn als onderwijzer in juni 1977 aan het Sint-Thomasinstituut te Brussel kon hij vanaf september 1978 aan de slag in Ronse en nadien in de toenmalige Gesubsideerde Vrije Basisschool van Roborst. Vanaf 1 september 1993 vond Pascal een vaste stek in het O.-L.-Vrouw van Deinsbekecollege, Kasteelstraat te Zottegem. Hij werd er een vaste waarde in het vijfde leerjaar.
Ik leerde van meester Pascal dat niets zomaar “goed” was. Soms was iets goed. Maar vaak kon het beter, uitdagender, doelgerichter… Als meester-organisator legde Pascal de lat steeds hoog voor zichzelf en zijn leerlingen. Ondanks de tonnen ervaring, zijn creativiteit, zocht hij steeds weer naar nieuwe, uitdagende impulsen voor zijn klas en collega’s, ook op schoolniveau: carnavalstoeten, openluchtklassen, fuiven, sportdagen,… U kan daar trots op zijn en hopelijk werkt het voldoende aanstekelijk voor uw opvolging!
Tot aan zijn pensioen merkte ik hoe hij met veel enthousiasme kwam werken, openstond voor nieuwe idee ën, bezorgd voor de goede gang van zaken. Altijd op zoek naar dat beetje extra, dat vleugje magie om het leven op school aangenaam te maken. “We vliegen er nog eens in” was uw slagzin die wij niet zullen vergeten!
Na veertig jaren neemt Pascal nu afscheid. Het leven op het ritme van de bel is voorbij! Ik ben erkentelijk en dank Pascal namens eenieder voor zijn inzet, enthousiasme en grote dienstbaarheid voor onze school als gemeenschap. Het zal wennen worden!
Nu zal er meer tijd zijn voor de hobby’s: Sportakern, tuinieren, wandelen, fietsen, reizen, etentjes,… Als sportieveling en levensgenieter wens ik u vele schitterende jaren toe in goede gezondheid en met de nodige tijd voor echtgenote Ann, kinderen en kleinkinderen. Het ga je goed, en… steeds welkom!
MDG