Vanitas. ijdelheid der ijdelheden.
Goeiemorgen iedereen,
was me dat schrikken vanmorgen!!! Ik moet nog wat bekomen, ben nog een beetje aan het trillen als een espenblad.
Toen ik op deze , weer een mooie, ochtend min of meer uit bed sprong en vrolijk de trap afliep ( dat is waar, echt, ik LOOP trappen) …toen… (ik probeer het te verwoorden)…(vrolijk ben ik ook, ik heb totaal geen last van een ochtendhumeur, één van mijn weinige gaven)…toen ik , de keuken wou binnen gaan, een blik wierp, ben een vrouw, in de spiegel in de hal.. ik kon mijn ogen niet geloven! Ilja Pfeijffer keek me aan! Bij nader inzicht kan het ook zijn zus geweest zijn. Ik wou beleefd een Goeiemorgen wensen tot ik mij realiseerde dat ik het was! Die blik, dat haar!!!!
Jullie halen je schouders op? Jullie vinden het een eer? Begrijp me niet verkeerd, Ilja, de Grote schrijver, ik respecteer hem. Ik kom nog niet aan zijn enkels met mijn pogingen te schrijven Bovendien woont hij in Genova, La Superba, waar ik in normale omstandigheden ook wel een tijdje zou aarden.
Itali ë…
willen jullie mij nu excuseren, ik wil eerst graag een woordje richten tot de vrienden daar. Als zij mijn teksten moeten lezen via ‘Vertaling bekijken’ plaatsen zij vast en zeker grote vraagtekens bij woorden als ‘muilplaag’ en mijn mentale vermogens.
Bij deze ‘Cari amici, scusatemi quando avete da toccare la funzione Tradurre. Non preoccuparvi, sto bene! ’
Zie ik er niet uit, loop ik in een slobbertrui en op Hush Puppies van tien jaar oud en lijkt mijn houdbaarheidsdatum in zicht, ik herpak mij! Trots en ijdel als ik ben, een lijntje ogenpotlood hier, een veeg lippenstift daar, een vleugje ‘Un jardin sur le Nil’en we kunnen de deur uit. De kans is klein dat ik een
oude bekende tegenkom die me vraagt ‘Ben jij Lut? Je was vroeger toch zwart? (Haren hè) en ik hem wel moet antwoorden ‘Jij had vroeger toch haar?’
Eerst ga ik mijn spiegels afdekken met zwarte doeken..
Tot volgend weekend!
Lut