Bernhard Ardaen, een gedreven Zwalmnaar en voormalig schepen voor CD&V in zijn gemeente, is al jaren een onvermoeibare voorvechter van de Arco-coöperanten. De Arco-affaire, die begon bij de ondergang van Dexia in 2008, heeft ruim 800.000 mensen financieel getroffen. Terwijl de overheid beloofde een oplossing te vinden, blijven de coöperanten na meer dan tien jaar wachten,in de kou staan. Ardaen is een van de weinigen die zich onverminderd blijft inzetten voor een rechtvaardige regeling en heeft zelfs een boek geschreven waarin hij de pijnpunten van deze complexe zaak blootlegt. Het boek, “Tijdbom Dexia”, biedt een diepgaand inzicht in de opkomst en ondergang van de Belgisch-Franse grootbank Dexia en belicht de impact op de Arco-coöperanten.
De pijnpunten van de Arco-affaire
In zijn boek analyseert Bernhard Ardaen hoe de Belgische overheid destijds Arco mee in de redding van Dexia trok, zonder de gewone coöperanten te beschermen. Arco, de financiële tak van Beweging.net (voorheen ACW), investeerde 350 miljoen euro in Dexia, in lijn met de vraag van de Belgische regering. Later moest Arco nog eens extra kosten dragen, waaronder 100 miljoen euro aan intresten en een boete van 150 miljoen euro aan Europa wegens ongeoorloofde staatssteun. Dit bracht de totale kostprijs voor de Arco-coöperanten op minstens 600 miljoen euro.
Wat Ardaen vooral hekelt, is de discriminatie die hiermee gepaard ging. Terwijl de overheid geen enkele bijdrage vroeg van de particuliere beleggers van Dexia, werd Arco – en daarmee haar 650.000 mensen – wél verplicht financieel bij te dragen. Toen Dexia later opnieuw gered moest worden, werd Arco in vereffening geplaatst, zonder dat de coöperanten ooit een compensatie kregen. Dit onrecht is volgens Ardaen een schending van het gelijkheidsbeginsel, en hij pleit dan ook voor een definitieve oplossing.
Een petitie die blijft groeien
De roep om rechtvaardigheid klinkt luider dan ooit. Ondertussen hebben al meer dan 14.000 mensen de petitie ondertekend die een definitieve regeling vraagt voor de Arco-gedupeerden. In deze petitie wordt de Belgische regering verzocht om het initiatief te nemen voor een dading, een wederzijdse overeenkomst waarbij de betrokken partijen een compromis sluiten en verdere juridische procedures vermijden. Een dading zou niet alleen een einde maken aan de jarenlange onzekerheid, maar ook voorkomen dat de resterende 200 miljoen euro in de Arco-pot langzaam verdwijnt in administratieve kosten, die jaarlijks oplopen tot 5 miljoen euro.
Politieke stilstand
Wat Ardaen en vele coöperanten frustreert, is de politieke onwil om het dossier eindelijk af te ronden. In 2014 erkende de regering in haar regeerakkoord nog de noodzaak van een schadeloosstelling, maar sindsdien is er nauwelijks vooruitgang geboekt. Ministers verschuilen zich achter lopende juridische procedures, terwijl ze weten dat deze geen uitkomst zullen bieden voor de meeste coöperanten, die niet de middelen hebben om jarenlang te procederen.
De Belgische staat kocht Dexia destijds voor 4 miljard euro en de waarde van de bank wordt nu geschat op meer dan 10 miljard. Ardaen stelt terecht de vraag: als de overheid zoveel winst kan maken op Dexia, waarom wordt er dan geen 1,5 miljard euro vrijgemaakt om de Arco-coöperanten te vergoeden? De middelen zijn er, de wil ontbreekt.
Een oproep tot actie
Met zijn boek en onophoudelijke inzet blijft Bernhard Ardaen strijden voor gerechtigheid. De petitie, die steeds meer steun krijgt, moet de druk op de regering verhogen om eindelijk verantwoordelijkheid te nemen. De Arco-affaire is geen verleden tijd; het is een open wonde die nog altijd duizenden mensen raakt. Zolang de politiek blijft talmen, zullen Ardaen en de coöperanten zich blijven verenigen in hun roep om rechtvaardigheid.
De vraag is niet of, maar wanneer de overheid haar beloftes eindelijk zal nakomen.