27/01/2017: Nieuwjaar en zijn nawee ën
Liè Shì GuÄnyú XÄ«nnián Jà Qà HòuyÃzhèng had een frituur, een frituur pur sang Chinees met nationale frietjes, stoofvlees, vol-au-vent, balletjes in tomatensaus, mayonaise, kortom de echte Chinese keuken. Hij was geboren aan de voet van de Grote Muur, met Mao als peter en Bami Goreng als meter, die laatste niet te verwarren met Bomma Göring die Duits sprak en geen spleetogen had.
Zij zag het levenslicht in Jan Palfijn, sprak geen Chinees maar draaide voor haar baas wel de balletjes en stoofde het vlees tot stoofvlees met Vlaams bier en met veel liefde voor het vak.q
Rond nieuwjaar trok hij naar China om er zijn oude grootmoeder te bezoeken, Mie Kat Oeng, maar zijn kinderen noemden haar altijd kortweg Mie. Dat hoorde de friturist niet zo gaarne. Stel je dat maar even voor als oma : We moeten nog mie koken ! of nog : Bah ! Te koud ! Voor mij moet mie h éét zijn…
Hij keerde ook nog terug van China en had voor haar een heus cadeau mee : een handtas ! Die zat veilig verpakt in bubbelplastiek zodat het designgehalte tijdens de reis niet werd aangetast. Zelfs als de douaniers een partijtje cricket met zijn handtas zouden spelen, dan werd het nog niet dramatisch.
Ze zei wow,in het Chinees is dat wao, en voelde het bloed wegtrekken uit haar wangen. Die moeten wel de kleur van de sacoche hebben gekregen. Heb je een poedel ? Geef hem een weeklang vet spek met oliebollen en slagroom en de kleur van zijn ontlasting benadert lichtjes die van het leder. Het kwam waarschijnlijk van een rund dat ze nu kweken in de kooien van wijlen de pekingeend. Het vlees ervan wordt uitgevoerd naar Belgi ë waar het in stoverij overgaat.
Helemaal onderaan de handtas was een boord roze leder met daarop Kalvin Clein wat een garantie was voor de echtheid van het merk. Bovenaan stond een knalrode draak, kronkelend, met poten van een haan en de ogen van Herman Brusselmans. De riem, geschikt voor een Chinese schone van 2.05 m, was knalgroen, in geschubd leder van de Shanghaipython, een zeer gevaarlijke slangensoort die zelfs dood en als riem niet ongevaarlijk is.
Bij haar eerstvolgende treinreis, nee, niet naar Beijing, wel naar Gent, liet ze oh zo verstrooid de handtas in het bagagerek liggen. Een prachtig cadeau van je baas gooi je niet zomaar te koop op eBay. Ze was erkentelijk, vereerd maar ze hoopte toch dat iemand gelukkig werd met het kunstwerk. Toen ze echter al op het perron stond en de treindeuren zich sloten, stak een alerte medereiziger nog vlug de handtas naar buiten, grijpklaar. Ze waren weer gelukkig samen, zij en de sacoche.
Toen een week later de handtas van haar schouder werd gerukt, had ze zin de dief na te roepen : Niet zo vlug weghollen ! Hou ze maar !!! maar dat deed ze niet. Zo was het beter want de volgende morgen hing de handtas toch aan haar voordeur.
Eventuele kopers moeten maar eens kijken op eBay…