Hij stak zijn hoofd naar binnen en vroeg : Hoe is ‘t ?
Ze had veel zin om te antwoorden : Je bent toch geen dokter ! maar ze zei : Goed.
Als je hoofd met snelbeton op je romp schijnt vastgezet, als je nek nog steviger lijkt vastgesnoerd, als je een halve mond tanden voelt die je precies in bruikleen hebt, als de pijnscheuten je beide ogen naar mekaar laten kijken, ben je dan een leugenaar als je antwoordt : goed ? Mag je op zulke momenten liegen tegen je man ?
x
Hij legde nonchalant de correspondentie op de hoek van de keukentafel. Hij verdween. Maar dat gebeurde nog meer. Hij verdween ook telkens ze hem zei dat hij het kelderraam moest maken. Dat stond nu al 5 jaar zomer en winter open en die vrije doorgang was ook de reden waarom daar nu 3 poezen rondliepen, 3 poezen en 2 kinderen maar dat laatste had niets te maken met het keldergat.
Toen zijn voetbalploegje van veteranen ophield te bestaan, bracht hij de truitjes mee naar huis, naar de kelder, waar ze als decorum dienden voor een kraamkliniek voor poezen. Misschien had de zaaiende kater in een tweet zijn verantwoordelijkheid afgeschud maar de kattin wel aan een goed adres geholpen, niet in Bethlehem in een kribbe maar in een kelder op voetbaltruitjes.
Nu liepen daar Zwartje, Geeltje en Roodje lustig in en uit, door het kapotte kelderraam want ze waren op 21 juli ondergronds geboren.
Op de hoek van de keukentafel lag naast Visie, ook een rekening van Farys, een vraag om hulp van Mercy Ships, een reclame van Sleepworld en een lijvig boek van Neckermann.
De volgende morgen was het beton onder haar hoofd al vervangen door harde rubber maar ze had toch moeite om de emmer op te tillen die onder de sifon van de wastafel nu al twee jaar de badkamer sierde. Manlief zoù dat wel eens fixen want hij was een beroepsfixer. Getuige à charge was de scheefgezakte brievenbus die de postbode dagelijks waarschijnlijk een beetje duizelig maakte. Of was het die ene plank van het terras die losgekomen was en haar en het vogeltjesvoer in de geraniums had laten belanden ? Het kon echter evengoed die schap zijn in de provisiekast waarop ze nog enkel drie rollen WC-papier en één keukenrol kon en mocht zetten. Of was het de deur van het tuinhuis die men enkel kon open krijgen met een dubbele portie krachtvoer en een spierversterkend middel ? De grasmaaier was daar al maanden aan het proberen zijn zwembrevet te halen want het water stond er hoog als na een springtij in januari in Oostende. Wat zou je willen met een dak dat lekte als een zeef ?
Op de hoek van de keukentafel lag Albert Heijn, zijn reclame tenminste bovenop een turf van een boek van Sunjetreizen. Ook toen de volgende dag een oproep om haar nieuwe identiteitskaart te gaan halen broederlijk naast een reisgids van Tui op de hoek van de keukentafel lag, vermoedde ze nog niets.
Wanneer achtereenvolgens ook Thomas Cook en Corendon en Pegase en C&O Travel voor luxe cruises op de hoek van de keukentafel belandden, zag ze plots het licht. Ze zag de scène uit Schone Schijn waar Hyacinth Bucket de brochure van chique, luxueuze cruises met de Queen Elisabeth II telkens weer onder de neus van buurvrouw Elizabeth schoof.
Toen hield het op. Het reisbureau had waarschijnlijk als bij een vreugdekreet omdat de baby al zijn fruitpap heeft opgegeten, luid geroepen : Bravo ! Al op !!! De hoek van de keukentafel bleef leeg.
Bij het kelderraam lag de dag daarop de brochure van Thomas Cook, zijn vriend Pegase bij het tuinhuis en onder de wasbak Tui, net als Corendon in de reservekast.
Waar al maanden de klink van de slaapkamerdeur had mo éten zitten, hing nu een plakkaat:
IEDER HUISJE HEEFT ZIJN KLUSJE.