Gijzenzele, 04/04/2017: In de Sint-Bavokerk Gijzenzele wordt op zaterdag 8 april om 11 u afscheid genomen van Lucien Oosterlinck. Hij werd 87 jaar. Persfotograaf sinds 1956. Fotografie kleurde zijn leven.
Uw reporter 17 werkte ruim 45 jaar samen met Lucien Oosterlinck. Op 1 januari 2014 zette hij pas een definitief punt achter zijn rijk gevulde carrière. Kijken, wachten, mikken en kijken. Voor zulke cruciale momenten had persfotograaf Lucien Oosterlinck een neus. Een bescheiden monument.
De ene keer rukte hij uit voor een staatshoofd, de koning, minister, dan weer stond hij op de eerste rij om feesten, jubilea, sportmanifestaties,…te verslaan. Er kwamen ook aanvragen voor communies, huwelijken, pasfoto’s. Hij ontwikkelde films, foto’s foto’s, foto’s en nog eens foto’s. Gebeurtenissen in gans Vlaanderen, Lucien Oosterlinck legde die 58 jaar lang op de gevoelige plaat.
Het weekendwerk — meer dan een halve eeuw lang — vond Lucien Oosterlinck geen minpunt. Eigenlijk was hij zeven dagen op zeven bezig. Na 58 dienstjaren heeft Lucien Oosterlinck een indrukwekkend fotoarchief. Hij was ruime tijd medewerker van zowat alle Vlaamse dagbladen en was meer dan een halve eeuw medewerker van weekblad De Beiaard. Van jongs af aan is er interesse voor fotografie. Hij beseft hoe krachtig fotografie als medium is om de tijd vast te grijpen en vast te leggen. Hij is de meester van het afwachten.
Voor veel van zijn beelden schieten woorden te kort. Nuchter, helder, stevig met de voeten op de grond: deze omschrijvingen kloppen. Zonder poespas en ver van alle glamour. Zijn creativiteit bleef. Het heilig vuur van Lucien Oosterlinck. Met de jaren werd hij maniakaler en kritischer. Het materiaal moet uitstekend zijn, zowel voor de opname als de afwerking. Fotografen (zogezegd) die zomaar een foto nemen. Neen, dat kan niet. Weg ermee. ‘Als je 84 bent, kan je niet meer ontsnappen aan het besef dat alles eindig is. Mijn lichaam begint wat tegen te sputteren. Het wordt tijd om de krachten te doseren’, vertrouwde hij me toe in eind 2013. Maar Lucien Oosterlinck jankte en klaagde niet.
Wat bezielde hem om ‘s avonds of ‘s nachts nog plaatjes te schieten? Het was de magie die hem er naar toe zoog. De passie. Fotograferen helpt, fotograferen geneest, fotograferen brengt klaarheid, fotograferen hield hem jong. Lucien Oosterlinck mocht terecht fier zijn op zijn carrière. Een paar keer was ik in zijn atelier, vol van apparatuur, rekken, tafels, foto’s en foto’s. Een wereld in beelden. Eigenlijk een workaholic. Bestaat er een woord zoals ‘veelfotograaf’?
In elk geval Lucien Oosterlinck was er een. Hij was 58 jaar persfotograaf, in deze flitsende tijden is dat ronduit een unicum. Hij was een man van stavast, en daar hebben de kranten en weekbladen de vruchten van geplukt. Rustige vastheid. Lucien Oosterlinck was een gevoelsmens. Hij bleef altijd een fier mens. Bedankt Lucien, voor wat je voor mij als collega, voor de gemeente Oosterzele en de regio hebt betekend. (Reporter 17, foto DDL)