Denk eens goed na : hoelang is het geleden dat je nog gilde ?
Dat was voorzeker toen de zomer omsloeg en de eerste druppels vielen. Toen zat ze daar, weet je nog, pal in het midden van die witte muur boven je bed. Je had de indruk dat ze op jou zat te wachten, ze keek je alleszins toch uitdagend aan. Ze had van die hoge, gekromde poten met haartjes erop, wat zeg ik, haaaaren, zoals de voor-en achtergevel van Herbert Flack in betere dagen. Veel tijd om een strategie uit te dokteren had je niet want plots zette de spin het op een lopen. Dat was het moment om luid te gillen.
En jij daar, met je bril op je kale hoofd, daar waar je ogen ni ét zitten, wanneer gilde jij nog eens heel luid ? Was dat niet toen je chique Ray Ban van je schedel schoof, allicht van het harde zweten, en in één rechte lijn dook, niet in het zwembad, maar in de gloeiende houtskool van de BBQ, onder luid applaus van al je genodigden ?
Of was het toen je de 1e prijs wegkaapte als beste kok van KVLV Zarlardinge, toen je die loonsverhoging misliep, toen je fiets plots zonder wielen op je oprit stond, toen je merkte dat de achternaad van je broek begeven had ondanks de ochtendlijke vraag : Is mijn poep niet te dik ?
Je vergeet dan nog die vele keren dat Calvo, de zwartste kater van de hele wijk, de struiken instoof met het vlees of de vis die je op het aanrecht had gelegd om te ontdooien. Een kalfskoteletje, een stukje lever, brokjes voor fondue, een moot kabeljauw, hij had geen slechte smaak. E én keer kreeg hij in het struikgewas zelfs dadelijk hulp van Waldek, de rosse kater van de Poolse trucker die aan het eind van de straat woont. Het waren dan ook 6 sint-jacobsnoten en daar zegt zelfs een overjaarse kattin geen nee tegen.
Je gilt, en dat mag. Dat is dan een eenmalige ontlading van verontwaardiging, schrik, afkeer, imagoverlies, onmacht. Doe echter met de gilletjes als met de vroegere zegels Valois : spaar ze. Spaar ze tot je bij je vriendin Chantal langsgaat zoals in het radiospotje, en je haar schone kurkvloeren ziet. Tip : vanaf het woord schoon mag je de stem al verheffen en zeker gillen moet je als diezelfde Chantal een flesje ontkurkt. Voel je ook “geroepen” om zulk spotje in te gillen, richt je tot de kurkfabriek Van Avermaet want naast fluisterasfalt bestaat ook gilkurk.
Gil niet eenmalig want elk uur is de kurkvloer van Chantal zo schoon en ontkurkt ze een flesje.
Chantal kind, zonder dat je het zelf beseft bezondig je je aan drankmisbruik, meer nog, je zet ons aan hetzelfde te doen, elk uur.
Proost, Chantal !