Markske zijn muts staat scheef.

Markske in tijden van crisis – “Hoe lang gaat dit nog duren?”

Een ironische blik op de actualiteit.

NU MIJN BUURMAN NIET MEER KAN/MAG LANGSKOMEN VOOR ZIJN BORRELTJE BEGIN IK HEM AL TE MISSEN. GELUKKIG LAAT HIJ REGELMATIG VAN ZICH HOREN DOOR ZIJN ONGEZOUTEN VISIE OP DE HUIDIGE TOESTAND MET DE WERELD TE DELEN. DAAR IK OOK JULLIE WIL LATEN MEEGENIETEN VAN DEZE STUKJES PROZA SPRAK IK MET HEM AF OM DEZE OOK AANVANKELIJK TE DELEN OP NUUS-LIERDE EN NU DAN OOK OP NUUS.

 

Hoe lang gaat dit nog duren? Ooit had ik een glazen bol, maar door een onhandigheidje van mij -licht motorisch gestoord, weet je wel – is ie stuk.

Sterven doe je alleen, zelfs met geliefden in je buurt. Voor coronadoden is het helemaal sneu. Geen volk op je uitvaart en condoleren gaat viraal. Je achtergebleven hompje ik vormt tot drie dagen na overlijden een bedreiging. Vind dan maar rust …

Verder heb ik te doen met de 399 inwoners van Sint-Jans-Hemelveerdegem.Door buitendorpers gestigmatiseerd worden als collaborateurs wegens vermeende banden met de Chinese farmamafia-industrie. Omdat diezelfde buitendorpers tegen beter weten in de inwoners bestempelen als zijnde van ‘Tjien Tjans’. Onzin natuurlijk. Het komt niet in de buurt. Zelfs een Chinees zijn tenen gaan ervan krullen.
Maar inmiddels zijn wel alle toegangswegen naar Sint-Jans-Hemelveerdegem (5!) gebarricadeerd door containers. Toch weer een sterk overdreven reactie.

Maar ik herhaal mijn vraag: hoe lang gaat dit nog duren? In de veronderstelling dat dit nog drie maanden aansleept, zit ik mooi op schema om een dagelijks stukje te spreiden in de tijd.
Maar wat indien de coronacrisis binnen drie weken opgelost wordt? Dan zal ik mij dienen te haasten om als niet-broodschrijver mijn scheppingsdrang te kristalliseren.

Een luxeprobleem in vreemde tijden.