Lieve pendelaar, goed nieuws! De voorzienigheid heeft eindelijk gereageerd op de jarenlange klachten over het station van Herzele. Als een goddelijke interventie, als manna uit de hemel (of, correcter, als stof uit de woestijn), zijn er vier stoelen neergedaald op het perron. Ja, u leest het goed: vier hele stoelen. Niet vijf, niet zes, maar vier.
Wie ze heeft geplaatst? Geen idee. Misschien een visionaire ambtenaar met een gevoel voor humor. Misschien een spoorwegdirecteur die op weg naar zijn luxekantoor een glimp van mededogen voelde. Of misschien een pelgrim, recht uit Compostella, die vond dat de reiziger van Herzele best wat genade verdiende.
Of misschien waren het gewoon acht goedhartige mannen die op daguitstap naar Charleroi besloten dat hun vier stoelen beter af waren in Herzele dan in de koffer van hun busje.
Wat wél zeker is, is dat deze vier eenzame zitjes symbool staan voor alles wat er ontbreekt in het station van Herzele: degelijke voorzieningen, beschutting tegen de elementen, een wachtruimte waarin een mens zich niet als een opgejaagd dier hoeft te voelen. De stoelen vormen een bitterzoete herinnering aan wat er niet is: toiletten, automaten, overdekte schuilplekken of – godbetert – een bankje per reiziger.
Staand wachten is in Herzele al jaren de norm. Voor wie zittend wil wachten, was de enige optie om op een kille betonnen rand te balanceren of zich discreet tegen een vuilnisbak aan te vlijen. Maar nu, nu is er vier keer de kans om te zitten. Natuurlijk, de ochtendspits biedt nog steeds een komisch tafereel van pendelaars die elkaar met een beleefde grijns proberen te passeren terwijl ze zich afvragen: “Wie zal de uitverkorene zijn?” De rest mag het nog steeds afleggen tegen regen, wind en de eeuwige miserie van te weinig treinen.
Dus, beste NMBS, infrastructuurbeheerders, beleidsmakers met gouden zitplaatsen in Brussel: zijn deze vier stoelen een hoopvol begin? Of eerder een subtiele hint dat reizigers hun heil beter elders zoeken? Moeten we ons misschien inschrijven in een kloosterorde waar de beloofde verlichting wél gegarandeerd is? Of, als dat te radicaal is, kunnen jullie misschien gewoon zorgen voor een beetje basale infrastructuur? Een extra bank, een beschutting, iets waardoor Herzele niet langer het station is waar je vooral leert hoe je benen het uithouden onder extreme druk?
Kortom, laat deze vier stoelen niet het eindpunt zijn van een tragikomisch sprookje, maar het begin van een wonder. En als wonderen uitblijven, kunnen we dan minstens een matje en een thermos krijgen?