Idegem. Wat een toonbeeld had moeten zijn van vooruitziend beleid en duurzame ruimtelijke planning, dreigt in Idegem uit te monden in een pijnlijk symbool van politieke blindheid en bestuurlijke chaos. Onder het waakzame oog van Kafka ontspoort het dossier rond het sas van Idegem. Tijdens de gemeenteraad van 25 maart viel het doek: het project – al maanden in voorbereiding – wordt teruggefloten wegens procedurefouten.
De Vlaamse overheid vergat wettelijk verplichte adviezen in te winnen bij de Coördinatiecommissie Integraal Waterbeleid en de dienst MER. Wat volgt, is een “administratieve lus” – een Kafkaëske bocht om te camoufleren dat men de basis niet op orde heeft.
Maar de échte catastrofe schuilt niet in die gemiste adviezen. Ze schuilt in het gebrek aan visie, het afschermen van dossiers en het systematisch negeren van bezorgde burgers en landbouwers.
De burger als hinderpaal?
Inwoners van Idegem, Zandbergen, Onkerzele en Schendelbeke sturen al jaren bezorgde mails naar het schepencollege. Vragen over MOPAL, opmerkingen over het sas-project, zorgen over verkeersveiligheid. Wat krijgen ze terug? Tegenstrijdige antwoorden of radiostilte. Landbouwers moeten zelfs zélf bezwaar indienen om gehoord te worden. Van participatie is nauwelijks sprake. Waar is de burgerbetrokkenheid waar het bestuursakkoord zo hoog van op geeft?
Ondertussen razen de vrachtwagens van MOPAL dagelijks door de dorpskern van Idegem. Woningen vertonen barsten, schoolkinderen steken onveilig over, bewoners slapen slecht door trillingen en lawaai. En dat terwijl men bij de opstart van het bedrijf in 2016 beloofde: vijf vrachtwagens per week. Vandaag zijn het er dertig. Per dag.
En alsof het niet cynisch genoeg is: in diezelfde straat waar parkeerplaatsen worden opgeofferd om zogezegd een groene ontwikkeling te realiseren, laat men zonder probleem een bedrijf toe dat de rust systematisch verstoort. Dit is geen beleid. Dit is bestuurlijke schizofrenie.
Twee maten, twee gewichten
Voor het sasproject klinkt het luid en duidelijk: de rust in Idegem is prioritair. Maar alleen wanneer het over landbouwverkeer gaat. De landbouwvoertuigen worden verbannen van de nieuwe brug – wegens te breed – en moeten kilometers omrijden via Schendelbeke en Onkerzele. Blijkbaar is de rust daar van minder belang. Die dorpen worden opgeofferd door een beleid dat allesbehalve geïntegreerd is.
Tijdens de gemeenteraad gaf schepen De Prez toe dat het openbaar onderzoek mogelijk moet worden overgedaan. Waarom? Omdat er “iets niet klopt” met de plannen voor de verhoogde fietspaden. Omdat het advies over wegenis eigenlijk bij de gemeenteraad thuishoort. Omdat het hele dossier rammelt.
Intussen raken inwoners het noorden kwijt. Wat moet je nog geloven als zelfs elementaire transparantie ontbreekt?
Bruggen bouwen begint met luisteren
Laat ons de belofte van het schepencollege bij het begin van de legislatuur in herinnering brengen: “Door te luisteren naar elkaar, samen plannen te maken en deze uit te voeren, willen wij een sterke band smeden tussen de stad en haar inwoners.” Klinkt mooi. Maar in Idegem hoort men vooral de stilte. Participatie is geen vlag die je uithangt, maar een engagement dat je nakomt.
Het dossier rond het sas van Idegem en MOPAL zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Als het stadsbestuur écht meent dat de rust in Idegem prioritair is, dan hoort een bedrijf met zwaar vrachtverkeer daar niet thuis.
Een brug bouwen is méér dan beton gieten. Het is verbinden. Maar dat begint met luisteren. Niet met doof zijn voor burgers die al jaren roepen.
Julien Borremans
Lees ook:
Brede brug, smalle visie: landbouwverkeer rijdt zich vast in Idegem