Zottegem, 20/01/2017 : De Beiaard schreef eerder al over de actieve weerstand van buurtbewoners, tegen de komst van een seniorenresidentie ter hoogte van ‘De Bonte’ in St.-Maria-Oudenhove.
Na de afkeuring door de gemeente Zottegem werd het ontwerp hertekend. Bleef het louter bij de vermindering van het aantal woongelegenheden van 169 naar 89 of werden er nog meer veranderingen doorgevoerd, om tegemoet te komen aan de grieven van de klagers? In een uitvoerig bezwaarschrift van 14 bladzijden beschrijven de tegenstanders, al voor een tweede keer, hun grieven.
Hoog tijd om de afgevaardigd bestuurder, Ivan Gaublomme, te interviewen.
Afspraak op de site waarover het allemaal te doen is. Ivan Gaublomme heeft in het voormalige horecagebouw zijn werkruimte ingericht. Hij wil ter plaatse zijn project uitleggen. Plannen hangen overal aan de muur en de technische voorzieningen, die in het project zullen verwerkt worden, staan uitgestald. Alhoewel zijn raadsman had afgeraden om nog maar eens duiding te geven wil hij ‘De Beiaard digitaal’ toch te woord staan,… want er valt veel te vertellen.
De initiatiefnemer blijkt een man die van vele markten thuis is. Wielrennen is zijn stokpaardje. Hij weet gelukkig niet dat deze verslaggever, op zijn Crocs, nog rond trapt op een stokoude Flandria koersfiets, toen al gebouwd met enkele versnellingen. Ja, origineel was die fiets in een Fiat-rode kleur, want ook daar heeft hij iets mee. U moet hem zelf maar eens uithoren. ‘De Koers’ is één deel van zijn leven. Het andere deel belichten we vandaag.
Ivan Gaublomme vertelt :
Hij is een kind van de streek, geboren en getogen in het hart van de Vlaamse Ardennen. Als zaakvoerder van een andere instelling heeft hij ervaring in de zorgsector. Praten doet hij met passie. De kritische vragen gaat hij niet uit de weg.
“Vraag maar, ik heb niets te verbergen.”
Alvast een goed begin. De kop thee ga ik niet weigeren want we zij vertrokken voor een lang gesprek.
DB: De buurt staat blijkbaar op stelten. Het blijkt dat mensen uit de omgeving niets willen weten van het project. Bezwaarschriften doen alweer de ronde en de argumentatie lijkt zeer goed onderbouwd. Klopt het wat de tegenstanders schrijven? (Lees eerder bericht.)
IG : Niet alles klopt. Sommige zaken zijn verkeerd beschreven. Wat ik de buurtbewoners alvast wil duiden is, dat deze grond ingekleurd is als ‘blauwe zone”, dus bedoeld voor openbaar nut. Hier zou van alles kunnen komen, van een nieuwe wijk tot een asielcentrum of een gevangenis. Maar ik ben zelf van deze streek en het moet leefbaar blijven. Ik ben trouwens geboren en getogen in dit dorp. Leven in de stad zou me niet meer lukken. Die manier van leven wil ik ook aanbieden aan ouderen.
DB : Bent u wel tijdig in gesprek gegaan met de omwonenden? Als we vergelijken met het project in het centrum van het dorp (Triamant), daar organiseerden de bouwheren ruim op voorhand een vergadering, samen met notabelen van de gemeente, om de plannen te duiden. Daar is een pak volk op afgekomen en het ging er ferm aan toe, maar nadien bleek de weerstand beperkt.
IG : Na het vorige bezwaarschrift zijn de mensen uit de buurt, via flyers, uitgenodigd voor 3 informatievergaderingen. Dat was in december 2016. Daar zijn in totaal een dertigtal mensen op af gekomen. Hier wonen niet zoveel mensen als in het centrum. Maar er was niemand aanwezig van de harde kern tegenstanders. Dat is spijtig. Ik heb ooit de man, die in de pers het meest zichtbaar is als actievoerder, persoonlijk uitgenodigd. Die kon toen niet komen maar zou iets laten weten. Er is nadien geen contact meer geweest. Spijtig want de mensen zijn welkom.
DB: U bent op dreef. Vertel verder.
IG : De stedenbouwkundige dienst geeft aan dat op deze site volledig rondom mag worden gebouwd. Na de afkeuring van de vorige plannen is de bebouwde oppervlakte zowat gehalveerd, in overleg met de dienst stedenbouw. Over alles werd terug nagedacht. Er is gezorgd dat de bewoners een mooie zicht hebben op het dal, nog beter dan in de originele plannen. Een groot deel van de site blijft vrij en groen. Er is voor een nog betere toegang gezorgd voor brandweerdiensten en ook de bouwstijl werd aangepast, met een ingesprongen derde dakverdieping als hoogste verdieping. Er is dus geen sprake van vier verdiepingen (bovengronds) zoals de klagers schrijven.
(Foto: twee bouwlagen + ingesprongen dakverdieping.)
DB : Waar maakt dit plan verder nog het verschil?
IG : Het restaurant, aan de achterkant van het straatgebouw, zal een prachtig uitzicht geven op de parkzone, omdat de straat vijf meter hoger ligt dan de achterliggende parktuin. In dat restaurant mag de familie mee aan tafel schuiven. Dat zorgt voor sociaal contact. Het maakt het bezoek aangenaam en we voorzien ruim voldoende parkeerruimte op de site, zodat de buurt geen overlast heeft van bezoekers. Wat het achterste gebouw betreft, dat steekt amper twee verdiepingen boven de grond. Onze gebouwen zijn in feite nog altijd ‘laagbouw’. We gaan tot maximum 6,28 m kroonlijst (dakgoot) hoogte, wat betekent dat dit nog steeds onder laagbouw wordt gecatalogeerd.
DB : Allemaal goed en wel, maar de mensen verzetten zich ook met het argument dat er geen afwatering is voorzien. Waar gaat al dat afvalwater naar toe?
IG : Wat betreft de klacht over afvoer van water, is de informatie van de klagers misleidend. Aangezien er geen riolering beschikbaar is, worden speciale sceptische putten voorzien zoals gevraagd door de stadsdienst. Die sceptische putten zijn dermate performant dat bevuiling wordt bestreden. In het sceptische systeem wordt actief lucht geïnjecteerd. Alle afvalwater wordt afgevoerd naar een rietveld, volledig conform met de wetgeving. We hebben ons zeer goed laten begeleiden, onder meer door de stedenbouwkundige dienst van Zottegem.
DB : Iets anders. Twee zulke grote woonprojecten voor senioren in één klein dorp, ook al liggen ze op afstand van mekaar, is dat niet wat veel?
IG : Ons project verschilt. Het project in het centrum is een woon-zorg dorp, met een gemengde bevolking. In residentie Mathilde worden het echte assistentiewoningen. Alleen mensen van 65 jaar of ouder kunnen hier wonen en ze moeten zelfredzaam zijn. Vooral koppels kunnen hier hun intrek nemen, iets waar een grote nood aan is in de streek.
DB : Gaat de residentie niet te veel negatieve invloed hebben op de waarde van de omliggende eigendommen?
IG : In tegendeel. Onze financi ële raadgevers stellen duidelijk dat de residentie een belangrijke meerwaarde zal zijn voor de waarde van eigendommen. Deze residentie, buiten de stadsgrenzen, heeft specifiek daardoor al een meerwaarde, ook voor de eigendommen van de omwonenden. We vergissen ons trouwens, als we denken dat alle mensen in een stad willen wonen. Hier kunnen mensen nog genieten in een landelijke omgeving die tegelijk als een park zal aanvoelen. Het park zal rolstoeltoegankelijk zijn, en natuurlijk ook voor de buurtbewoners, die er 15.000 m ² parkzone bij krijgen. Er komen ook enkele neerhofdieren, misschien enkele schapen,… maar geen dieren die overlast geven.
DB: Wat maakt mensen dan zo opstandig?
IG : We weten allemaal dat er woongelegenheden te kort zijn, maar ‘niet in mijn straat’. De mensen mogen weten dat op deze grond ooit gewone verkavelingen waren gepland. Er zijn meerdere pogingen geweest. Daar is gelukkig niets van terecht gekomen. Deze zone was “blauw” ingekleurd en moest zo blijven en is zo gebleven, maar nu gaan we er een leefbaar project op ontwikkelen, relevant naar de inkleuring van de grond, maar zonder de omgeving overmatig te belasten. We zijn tegemoet gekomen aan alle opmerkingen die gevraagd werden, echt alle punten waarvoor we eerder werden afgekeurd . Dus toch een teken dat we luisteren naar de buurtbewoners.
DB : Waar is deze ‘hetze’ ooit begonnen?
IG : Tja, hoe begint zo iets? Wie weet dat? Ik denk daarbij aan een moment, toen we nog bezig waren met stabiliteitscontroles van de grond, dan zou een arbeider tegen een buurman gejokt hebben dat er 400 gaten zouden gemaakt worden om bomen te planten. We konden er goed om lachen. Dat was natuurlijk niet waar. Maar we plannen natuurlijk wel een park met 50 extra bomen. Er moet groen blijven. Al onze technologie in de gebouwen is ecologisch zo neutraal mogelijk. De bouw zal zo kort mogelijk duren omdat alles binnen een concept doordacht werd. Eens de eigenlijke werken beginnen, is een termijn van 7 maanden gepland om de bouw van de woningen aan de straatkant te concretiseren.
DB : Er zou zelfs een wellnesscentrum komen. Is dat niet overdreven?
IG: Natuurlijk zal dat er komen. Het is natuurlijk uitsluitend voor de bewoners. Het welbevinden van mensen is een belangrijk onderdeel van het project. We proberen ons ook te onderscheiden in de voeding. Het zal geen typische grootkeuken kost zijn, maar voeding die de mens in zijn gezondheid ondersteunt.
DB : Die gebouwen vooraan, staan die niet te dicht bij de straat?
IG: Tegen de straat staat amper een rij van 8 wooneenheden breed gepland. Samen, over de beide verdiepingen plus de achteruitspringende dakverdieping, zijn dat 24 wooneenheden. We beginnen 21 meter achter de rooilijn te bouwen. Er is dus nog een ruime parking voorzien aan de straatkant, waar bomen zullen staan die speciaal werden geselecteerd om slechts gedeeltelijk te verduisteren en toch koelte te bieden. Hier is over nagedacht. De rest van de parking wordt binnen het complex voorzien, zonder de parkfunctie te ontsieren. De verwarming zal in gans het complex met gas gebeuren, in combinatie met warmtepompen en zonnecollectoren.
DB : Het valt toch allemaal te controleren of uw plannen conform de wet zijn?
IG : We kregen ondertussen zelfs al controle van de economische inspectie, en ook voor hen is het ganse dossier in orde. Het was trouwens de eerste keer dat die controleur een dergelijke inspectie moest uitvoeren. Die was verbaasd want we werken hier met mensen, voor mensen. Ook onze brandveiligheidsplannen werden volledig herbekeken na de afkeuring. Dit niet omdat er niet was over nagedacht, maar omdat de brandweerzone Vlaamse Ardennen – en dat wisten we niet – voor gebouwen van deze omvang telkens de regelgeving hanteren van een categorie hoger. Dus niet laagbouw maar wel middelhoog. Andere brandweerzones, zoals die van Geraardsbergen gebruiken hiervoor de standaardregelgeving. De architect heeft ons hierin goed bijgestaan en die heeft ervaring met gelijkaardige projecten.
DB : Blijkbaar gaat het niet alleen over architectuur, maar ook over beleving. Wat maakt volgens u de realisatie van dit project zo moeilijk?
IG : Ja, hoe komt dat? Waar is het zo fout gelopen met enkele buurtbewoners? Heb ik ooit iemand op de tenen getrapt? Ik weet het niet. Mensen, tot in het centrum van St.-Maria-Oudenhove (nvdr: ruim een kilometer verder) onderschrijven ondertussen de bezwaarschriften, terwijl we toch ver buiten de dorpskern bouwen. Dat zijn toch geen omwonenden meer? Trouwens, niet alle mensen uit de buurt reageren heftig.
DB : Een laatste woord hierover.
IG: We willen dit project echt realiseren. We houden rekening met wat mensen bezorgd maakt, maar er zijn grenzen. We laten al een poos de verdere afhandeling van de bezwaarschriften over aan mensen die daar professioneel mee bezig zijn. Maar iedereen die duiding wil, die met me wil praten, mag me bellen op het nummer 0497 35 54 86.
DB : U krijgt nog de vraag die ook de vorige geïnterviewde kreeg : Wie zou u zelf graag interviewen?
IG : Iemand die ik bewonder, die op tien jaar tijd al heel wat heeft bereikt. Dat is de jonge en talentvolle tuinarchitect, Frederic Devos van Arte Verde. Hij tekende de tuinplannen voor ons project.
(Met dank aan de heer Gaublomme voor het ter beschikking stellen van de animaties die een beeld geven van het te verwachten resultaat.)
SjK
Epiloog : Het interview werd een week voor de publicatie afgenomen. Ondertussen blijkt er een extra datum (21/1) gepland om met de betrokkene in dialoog te gaan. … lees meer.