Ik hoef de Sint niet. Ik begrijp dan ook de heisa niet die er de laatste dagen rond het onderwerp gemaakt wordt. En ik begrijp ook niet hoe we deze Vlaamse traditie opeens zo hoog in het vaandel gaan dragen zijn. Gaan we binnenkort terug katten van kerktorens gooien en de step vervangen door stelten?
Een paar jaar geleden verketterden we de Katholieke kerk nog omdat een Brugse collega-bisschop van Sinterklaas niet van de “bonne bonnes” van onze kinderen kon blijven. Vandaag zouden we de Turk met kleefbaard opeten, terwijl het normaal gezien toch enkel zijn pita is die we weten te smaken. Geloof in de prins op het witte paard en je bent een romantische trut. Geloof in een oude Turk die al een paar honderd jaar dood is en onze zonnepanelen naar de vernieling host en je bent een Vlaming die de tradities eert.
En dan die zwarte piet? Het vergt meer inspanning aan kleine kinderen uit te leggen wat schoorstenen, roet en steenkool zijn dan hen de basisprincipes van de kwantummechanica bij te brengen. Onze kinderen kennen geen kachels meer, laat staan schoorstenen. De verwarming wordt onderhouden door een man in smetteloze overall en met laptop. En de enige donker gekleurde man die pakjes levert is een kerel van Zalando of de nieuwe vriend van de mama.
Toen ik jong was kwam Sinterklaas trouwens niet met de stoomboot aan, maar met de groentekar van Gilbert De Rijst, de plaatselijke “legumen marchand” annex superette avant la lettre. En aangezien we tijdens zijn huisbezoeken de laatsten in de rij waren, wauwelde de lieve man niet omdat hij moe of oud was, maar omdat hij een stuk in zijn kraag had. Zwarte piet was niet de olijke vrolijkaard, maar een klein vetzakje dat met zijn zatte kloten mijn moeder wou binnendraaien. Een paar jaar geleden mocht ik bij een Sintbezoek merken dat de goedheiligman nog steeds graag een Duvel lust en zwarte Piet nog steeds uit hetzelfde vaatje schunnigheden tapt. Die tradities toch.
Maar los daarvan is het natuurlijk nog steeds een kinderfeest. Een feest waar we kinderen angst aanjagen voor de straf van Sint en Piet als ze niet “braaf” zijn geweest. In welk opvoedkundig plan zou dit passen? Ik zie ouders en grootouders lachen terwijl de kleine Kimberly het letterlijk in de broek doet? Ik zie kleine kinderen in angst het gestoelte en de oude man beklauteren omdat er een PS4 aan vast hangt? Is dit onze manier van opvoeden? Als je angsten en regels naast je neerlegt krijg je blijkbaar een beloning. Als je morgen door een rottweiler gebeten wordt heb je een gat in je been.
Wie me nu als slechte Belg of Vlaming wil afschilderen? U doet maar. Ik ben eraan gewend geraakt. En als Piet me wil komen bewerken met zijn roe? Misschien is het wel een verrijking voor mijn semi-erotische dinsdagavonden. Piet is welkom. Er is toch niets op TV.