Zou jij willen dat men je op een varken zet ? Nee, zeg je. Juister zou dan nog zijn : IN een varken zet.
De dierenmolentjesmaker had er nochtans zorg voor gedragen dat zijn dierenmolentje veilig was. Dat was maar goed ook want wat doe je als foorkramer-vrijgezel als een kindje van een te bol varkentje rolt en niemand vindt het nog terug ? Je had in je woonwagen wat verderop geen reserve aan kindjes om zomaar aan de getroffen ouders mee te geven als compensatie. En toch konden de ouders op Kermis-Zottegemzondag hùn dochtertje niet in het varkentje krijgen. Ze strekte haar beentjes, maakte er stelten van, ze spande gans dat kleine lichaampje op maar gaf geen krimp. Wenen was voor de onnozelaars op het paard en op de kikker. Ze riep niet, ze krijste niet maar gaf zich toch niet gewonnen. Dat zag je zo : dat was een sterrenbeeld Maagd en ze zou het later ver schoppen. In de politiek dus ! Niet in het onderwijs ! Dat werd ooit een fluwelen zitje in het halfrond voor Vlaams Belang.
Zou je dan liever op een giraf achtergelaten worden zoals het jongetje met de blonde krullen en het rode brilletje?
Zijn potige oma had hem weinig zachtaaardig op een giraf gedrukt. Ze was het type van de uitgetreden non, ooit werkzaam in een Iers weeshuis. Het kind omknelde de lange hals en drukte er zijn hoofd stevig tegen. Telkens giraf en jongetje weer uit de bocht verschenen, was enkel dat halve rode brilletje en één oog te bespeuren. Je kon zo zien dat het jongetje noch de ka, je weet wel, die bazige vrouw van twee letters uit het kruiswoordraadsel, geen van beiden thuis een giraf hadden lopen en ook geen paardenmolen hadden.
En dat herinnert me aan die Kermis Zottegem van jaren geleden toen mijn zus en ik 6 kinderen wilden gelukkig maken en tegelijk een eind wilden stellen aan het gezaag dat al was ingezet op woensdag toen de eerste foorwagens op Zavel, Markt en Heldenlaan arriveerden. Gaan we nu nog niet naar de molens ? Maar je kan nu nog niet ! Jawel. Ik heb de brandweerwagen en het autobusje op die heel grote camion zien staan…
Een paar dagen later.
De jongste, amper drie, koos dadelijk voor het autobusje. Ze begon al meteen te oefenen voor haar rij-examen cat.D want ze rukte aan het stuur met een gebetenheid om elke kandidaat-medereiziger op andere gedachten te brengen. Ze had dus het busje voor zich alleen. Een mannelijke telg van de stam Bert had een oproep gekregen voor een brand ergens op de Zavel, bloedworsten die een kortsluiting hadden veroorzaakt, en hij liet zijn sirene loeien op de hoogste stand. Er was er gelukkig maar één. John Terra moest even de decibels delen met een brandalarm. Mijn zoon had zich, zonder nog naar zijn familieleden om te zien, in het drukke kermisverkeer van een molentje gegooid met zijn Herbie, de Volkswagen met de tricolore streep en met het nummer 53 uit de Disneyfilms. Hij had maar één doel : die luidruchtige brandweerwagen en die onnozele bus met maar één passagier in te halen in een bocht. Pas later zou hij ontdekken dat een rond molentje héél veel bochten telde.
Hij merkte niet eens dat die ene passagier zat te huilen als bezeten. Ook de brandweerman was enkel goed om op zijn sirene te letten, niet op zijn jongste zus daar wat verder, schreeuwend achter een autobusstuur. Zelfs de twee taterende moeders merkten niets daar aan de rand van het kindermolentje. Tot datzelfde molentje, de absolute geluksbrenger voor kinderen, vaart minderde en stilviel. De prinses sprong weinig sprookjesachtig uit de koets, de armen in de lucht : Moeke, zus heeft overgegeven en al dat over ligt nu bij haar in de autobus !!!
Ik herinner me nog een Kermis Zottegem toen een kindermolentje een tijdlang ontruimd bleef, niet wegens een bommelding, wel omdat de foorkramer eerst zijn autobus een grondige poetsbeurt moest geven.
We liepen het kraam van Abel straal voorbij, Abel, de man met de veel te vettige oliebollen, zeker voor kleine meisjes…