Geachte Heer Diependaele, beste Matthias,
Uw recente uitlatingen, zowel tijdens de gemeenteraad van 13 januari 2025 als op sociale media, hebben mij diep geraakt. Het valt mij op dat u zich indirect tot mijn persoon richt en mijn initiatief om te protesteren in twijfel lijkt te trekken. Ik wil hier graag op reageren, niet uit rancune, maar uit zorg voor onze stad en haar inwoners.
Mijn keuze om actie te ondernemen was niet lichtvaardig. Het is een keuze die geworteld is in mijn persoonlijke overtuigingen en mijn verantwoordelijkheid als burger. Zoals u weet, leren we uit de geschiedenis, maar alleen als we bereid zijn naar die geschiedenis te kijken en de juiste lessen te trekken. Mijn betovergrootmoeder, die tijdens de gruweljaren van 1940-1945 haar leven riskeerde om te vechten tegen onderdrukking, zou zich vandaag in haar graf omdraaien bij het zien van de manier waarop persoonlijke belangen en oude vetes de essentie van democratie in Zottegem lijken te ondermijnen.
U en uw partij roepen vaak om verandering, maar in de praktijk blijft alles bij het oude. Als progressieveling zie ik een wereld van verschil tussen onze visies. Waar ik pleit voor inclusie en vooruitgang, zie ik een politiek die steeds meer lijkt te draaien om persoonlijke macht en prestige. Het argument dat “alles democratisch is verlopen” mag dan juridisch kloppen, maar democratie is méér dan een wettelijke procedure. Het is luisteren naar de stem van alle burgers, ook degenen die minder gehoord worden.
De afschaffing van de opkomstplicht is daar een pijnlijk voorbeeld van. U weet net zo goed als ik dat zonder deze verplichting vooral burgers met een lager inkomen minder geneigd zijn om te stemmen. Dit versterkt ongelijkheid en ondermijnt de legitimiteit van ons systeem. Ik vraag me af: wie verdedigt hun belangen nog? Wie geeft hen een stem in een politiek landschap dat steeds verder afglijdt naar zelfbediening?
Ik raad u aan het boek Niet alles maar veel begint bij luisteren eens goed te lezen. Luisteren is geen zwakte; het is de kern van leiderschap. Helaas zie ik dat het debat in Zottegem al lang niet meer draait om de inhoud of om de toekomst van onze stad. Het lijkt enkel nog te gaan over persoonlijke wrok en oude wonden die maar niet geheeld raken.
Uw uitlatingen tijdens de gemeenteraad getuigen van een onvermogen om het verleden los te laten. Het is menselijk om pijn uit het verleden met zich mee te dragen, maar het is onaanvaardbaar wanneer die pijn een belemmering vormt voor het dienen van de gemeenschap. Het verleden mag geen excuus zijn voor stagnatie en verdeeldheid. De inwoners van Zottegem hebben leiders nodig die verder kijken, die vooruit durven denken en handelen in het belang van iedereen.
Veiligheid is een thema waar uw partij zich hard voor maakt. Voor mij betekent veiligheid echter niet alleen ordehandhaving, maar ook een omgeving waarin iedereen zich zonder angst of gevaar kan verplaatsen. Het gebrek aan veilige fietsinfrastructuur in Zottegem is een schandvlek die dringend aangepakt moet worden. Tot nu toe is het, ondanks mijn dagelijkse voorzichtigheid, een wonder dat ik als fietser geen schram heb opgelopen. Maar mogen we blijven rekenen op wonderen?
Mag ik u vragen om, voordat u definitief naar Brussel vertrekt, uw verantwoordelijkheid als leider nog eenmaal op te nemen? Maak uw partij en uw opvolgers bewust van de noden van onze stad. Laat Zottegem niet achter als een stad van onopgeloste conflicten en onvervulde beloftes, maar als een plek waar iedereen, ongeacht achtergrond of inkomen, zich gehoord en veilig voelt.
Zelfreflectie is de sleutel tot wijsheid, geachte Heer Diependaele, beste Matthias. Wie zichzelf niet kent, kan anderen niet kennen, laat staan leiden. Ik hoop dat u de moed heeft om naar binnen te kijken, om los te komen van oude pijn en opnieuw te vertrouwen – niet alleen op uzelf, maar ook op de mensen die u heeft gezworen te dienen.
Zottegem verdient beter dan een politiek die vastzit in het verleden. Het verdient leiders die de kracht vinden om vooruit te kijken en te luisteren naar de mensen, allemaal. Laat dat uw nalatenschap zijn, geachte Heer Diependaele, beste Matthias.
Niet wrok, maar hoop. Niet verdeeldheid, maar verbinding.
Met bezorgdheid, maar ook met hoop,
Mieke Gyselinck
Een bezorgde burger die gelooft in een beter Zottegem
PS: Zottegem is van ons allemaal. Ook de wereld.