Vandaag trok de Gay Pride door de straten. Want er moest gevierd! Veel reden tot vieren heb ik persoonlijk niet gemerkt. En veel valt er trouwens niet te vieren als je het mij vraagt? En dat is niet altijd de schuld van de “hetero’s”. Per definitie stoort het me om mensen in vakjes onder te verdelen, tenzij het handig is. Côte à los voor de mannen en visfilet voor de vrouwen is bijvoorbeeld een evidentie. Of nog: mannen kijken tv en vrouwen zorgen voor de klein pagadders. Zij zijn namelijk diegenen waarvan we 100% zeker zijn dat ze de rechtmatige en biologische ouder zijn. Lijkt me dus redelijk, fair en niet voor discussie vatbaar.
Maar zoals gezegd ligt er behoorlijk wat schuld bij de holebi-gemeenschap zelf. Ik verklaar me nader en probeer niemand te kwetsen. En enkel door dit te schrijven hoor ik in de verte het scherpen van de moraalridder’s pen al. Het wetten van het holebi-bijl wordt in alle kalmte aangevat. Een opzettelijke metafoor trouwens. Iedereen weet namelijk dat bijlen niet voor mietjes zijn. Strike one!
De strijd voor gelijkheid wordt in grote mate ondermijnd door de holebi-gemeenschap zelf. Ik verklaar me andermaal nader. Hoe kan ik nu als hetero weten hoe dat allemaal in elkaar zit als er geen consensus bestaat tussen genders, genderlozen en genderonbepaalden onderling. Praten we over de LGBTQ -gemeenschap of zoals misnoegde Gay’s eisen, over de GLBTQ-gemeenschap, enkel omdat zij menen evenveel recht te hebben op die eerste letter in het letterwoord? En zelfs met de toevoeging van een I voor “Intersexueel” en een A voor “Asexueel” bleek het voor de nu LGBTQAI-gemeenschap niet voldoende en werd nog een “+” toegevoegd, voor AL de rest. Het is wachten op toevoegingen van een “-“, want evenwicht moet er zijn en we mogen niemand uitsluiten. Nog enkele lettertekens extra en de tong ligt al in de knoop nog voor we aan het beffen slaan. And strike two!
Begrijp me niet verkeerd. Ik heb behoorlijk wat vrienden in de gemeenschap met de onuitspreekbare naam. Een onlangs overleden tante van mij had een gouden lidkaart voor meer dan 50 jaar bewezen diensten. Ik begrijp trouwens het onbegrip en wantrouwen van een massa mensen niet. Mocht ik een zoon hebben, en misschien komt dat er ooit van, dan zou ik fier zijn mocht hij balletdanser willen worden of verpleegster. Mocht ik een dochter hebben die zou willen voetballen, voor mij geen probleem. Maar dan wel als hobby. Want vrouwenvoetbal? Laten we eerlijk zijn? Wat is me dat allemaal? Strike tree and… Out!