Binnenkort zijn er verkiezingen en u zal het geweten hebben. Waarschijnlijk weet u het al? Hoe kan het ook anders. Verkiezingsborden reizen als transmigranten in aftandse camionettes over ons grondgebied om dan gedumpt te worden in onze voortuintjes en onze velden. Nu nog oogluikend toegelaten, opgevangen en als verplichte folklore aanzien. Binnen een kleine maand zullen ze weer verguisd en vernield worden of opgesloten worden in het bordenkot, dat hun asielcentrum zal worden tot de volgende verkiezingen.
Ze staan tussen mais- en tarwevelden te pronken dat het een lieve lust is. Met als enige verschil dat mais een hoger doel dient. Hij zal geoogst worden, opgevreten door vaarzen en dan terug uitgescheten. Hij zal melk en kalvers leveren en filet pur. Een deel van de “billboarders” zal ook opgevreten en uitgescheten worden, weliswaar zonder toegevoegde waarde. Tenzij ook hier als kalvers, teleurgestelden en toekomstige bewindvoerders, die het nodig achten de schoonheid van mij stad in de kijker te stellen door die te bekrassen met hun ego, annex gefotoshopte en opgeblazen pasfoto.
Voor alle duidelijkheid: het is wettelijk toegestaan, dus mag het ook van mij. En het heeft ook wel iets. Het gebeurt maar zelden dat zo veel mensen mij toelachen, zij het verkrampt. Het doet plezier dat sommige dames die me in het “echte leven” zelfs geen glimp van hun derrière waardig achten, me nu voluit en zichzelf verkopend toelachen. Kleur mijn bolletje maar zwart! Het siert sommige mannen, dat ze eindelijk geleerd hebben de poten uit hun zakken te halen, zij het dan om verkiezingsborden in te graven en mijn stem te kopen, en dan ook nog enkel voor de foto. Toekomstig bewindvoerders plaatsen namelijk geen borden, eelt op de handen is voor het voetvolk. Je moet er iets voor over hebben als je de komende zes jaar in de schaduw van een ego wil meelopen. En een pintje mag meedrinken in de aanwezigheid van hun gul- en goedheid.
Ik zal blij zijn als het circus voorbij is. Ik kan niet echt om met zoveel ongemeende daadkracht en verplicht positivisme, waar electorale meerwaarde en persoonlijk ego voorrang hebben op mijn stad en haar inwoners. Ik zal blij zijn wanneer de verkiezingsborden plaats maken voor de borden van Circus Malter, waarop de lachende clown symbool staat voor de traan en de dansende olifanten al een tijdje niet meer meereizen. Trieste leugentjes om best wil. Maar het zijn eerlijke leugentjes. En mooie.