Nog te plat, zegt zijn Orpha.
Ja maar, probeert hij nog, maar dat doet hij nu al 37 jaar, zeg maar een volwaardige huwelijkstermijn. Ja maar staat in hun huwelijk gelijk aan een zucht, een tijdverdrijf. Orpha gaat de doos nog eens opvullen in zÃjn rommelhok daar waar ook háár kapot oventje staat, net als háár oude naaimachine, háár wafelijzer, háár staande lamp met scheve kap naast zijn rol glaswol. De tuinhandschoenen liggen er nog bovenop. Ze plukt nog een doosvol van de glaswol, houdt de doos met gestrekte armen op keurafstand en knikt dan goedkeurend : dat mag het gerust zijn voor een chique madame.
Het aanpassen kan verdergaan. Zuchtend trekt hij weer de BH aan, een lichtgroen exemplaar van meme dat ze samen al hadden kunnen opwaarderen tot een D-cup, inderdaad, niet met siliconen maar met goeie, ouderwetse, prikkende, kriebelende glaswol. Met ovenwanten aan duwt Orpha een nieuwe lading naar binnen tegen zijn gladde bast, wachtend op een allergische aanval. Na enkele eerdere mislukte pogingen met ja maar is hij overgeschakeld op oei! aai! en als rasechte Zottegemnaar ook af en toe eens oetswa! Het enige echter wat Orpha zegt, is : Je wil toch naar carnaval vanavond als chique madame ? Een chique madame moet kunnen afzien ! Altijd onthouden ! en ze wrijft voldaan over zijn weelderige welvingen.
Het woord kwelling wordt helaas steeds in het meervoud gebruikt. Dat beseft hij heel vlug wanneer Orpha hem de hoge hakken van hun dochter wil aanspelen. Gelukkig heeft die altijd aan topsport gedaan en nooit gekozen voor smalle modelletjes met naaldhakken.Dat moet lukken, zegt Orpha, want ons kleine heeft ook een 43. Hij heeft hun dochter grondig gekeurd direct na de geboorte en ze had er wel degelijk 10, 10 kleine teentjes, geen 8. En toch heeft hij het gevoel dat hij in de loop van de nacht een extra linker-en rechterteen heeft bijgekregen. Hij wrikt en perst maar vlotjes gaat het niet. Er Orpha bijroepen is nu geen optie, ze mocht al direct voorstellen te amputeren. Hij neemt dan maar zijn kogelpen als glijmiddel. Floep, zegt zijn rechtervoet, maar dan heel stilletjes, en hij zit waar hij moet zitten, Ãn de damesschoen met het hakje. Maar dat doet de kogelpen helaas ook. Het voelt aan alsof het niet zijn voet is maar zijn hoofd dat uitzet en blijft groeien, dat zijn ogen er elk ogenblik willen uitspringen, met een luide FLOEP.Orpha merkt dat de verandering van zijn gelaatskleur dit keer niet toe te schrijven is aan de klimaatverandering, niet aan de opwarming van de aarde maar aan de zwelling van zijn voet. Ze bukt zich vliegensvlug om de kogelpen uit te trekken, omknelt de pen met duim en wijsvinger, veert recht en gilt : Je weet zeker niet goed dat ik €75 betaald heb voor mijn feestnagels !!! Hij weet het gelukkig niet net als hij ook niet weet hoe hij zijn normale kleur ooit kan terugkrijgen.
Als in de Top-10 van de belangrijkste doodoorzaken ook staat : Kogelpen gekneld in te kleine schoen, dan kan hij dat heel goed begrijpen. Maar goed dat zijn Orpha een vrouw is en zeer rap en alert reageert. Ze holt naar de grote keukenlade, graait er naar de BBQ-tang, pakt een ovenwant en haalt in één ruk de balpen uit de damesschoen. Orpha geeft zijn voeten een beurt met een rijkelijk dikke laag vaseline over zijn zwarte panty’s heen, want glijden zullen ze, die echtelijke voeten.
Laat de volgende kwelling maar los, denkt hij. Hij denkt juist want Orpha staat al klaar met een schreeuwlelijke pruik van een kleur die dringend nog moet uitgevonden worden, zo ergens tussen peper-en-zout en het braaksel van een cavia die te lang aan de kweeperenstroop heeft gelikt. Bij de pruik hoorde een dito baard waarmee kunstenaars en dichters en etaleurs de helft van hun getormenteerde lichaam laten begroeien. Dit jaar echter is de baard boven gebleven, in de kast met carnavalspullen.
Omdat de pruik hem vorig jaar veelkleurige pukkels en zelfs etterige puistjes en schilfers heeft bezorgd, vet Orpha hem dit jaar in met een dikke laag vaseline. Als ze me nu maar niet verwart met haar kalkoen en me flambeert, flitst het even door onder zijn deklaag. “Handen voor je ogen!” beveelt Orpha. Dat heeft alles te maken met haar spuitbus die ze nagenoeg leegspuit op de pruik, nu zwarter dan zwart.Het mo ét, meent Orpha. Een chique madame heeft altijd zwart haar. Een eerste overtocht met de spuitbus pakt de peper aan, bij een tweede deklaag is ook het zout in de pruik gitzwart.
Nu is het nog wachten op 11 januari, de hoogdag van het Zottegems carnaval. Dan laat Orpha de chique madame uit, eenmaal per jaar, zoals haar buurvrouw het hondje, dagelijks. Ze zwaait hem nog eens na. Ze houdt niet van verkleedpartijen. Geef haar maar Okra, haar maandelijkse schaakpartij en haar wekelijkse afspraak in de Tweerechttweeaverechtsclub.
En op 12 januari, vraag je ?
Dan lees je op Hoplr Bevegem :
Gevonden : lichtgroene BH met onbekende vulling
Ontmijningsdienst beoordeelde lading als “onschuldig”
Af te halen bij Ulrich DB . Geen beloning !