Win Ruben Van Gucht als sportcommentator op jouw sportevent.
Daarmee verraste Radio2 me deze week voor dag en dauw.
Was tanden poetsen een sportevent ? Nee ? Was prut uit je morgenogen wrijven dat dan wel ? Nee ?
Maar er volgde meer uitleg.
Wil jij presentator Ruben Van Gucht winnen als sportcommentator bij een event van jouw sportclub ? Doe dan mee aan de wedstrijd en misschien komt deze knappe sportomnivoor jouw club bezoeken. Alle sportclubs zijn welkom. Of je nu in een kleine club speelt of een grote. Of je sport op het land, in het water of in de lucht uitoefent. Of het met ballen, pluimpjes of darts wordt gespeeld. Of je skies, spikes, turnpantoffels of zwemvliezen aan je voeten hebt. Alle redenen zijn goed om Ruben te winnen. Waag je kans !
Prima. Ik waag mijn kans maar dan niet om Ruben Van Gucht te verwelkomen op mijn skies, spikes, met mijn zwemvliezen, met mijn bokshandschoenen aan en mijn parachute om. Ik wil ook zelf bij je langskomen en commentaar verzorgen. Maar ik moet me wel eerst een degelijke naam zoeken, een pseudoniem, want als je niet dagelijks op TV verschijnt met een sportomnivorengezicht of met een kijk-mama-zonder-complexenbuik van 9 maanden, kies je beter een schuilnaam. Wat dacht je van Charlotte ?
Wil je Charlotte winnen als commentator bij je events thuis ? Alle redenen zijn goed om Charlotte te strikken. Waag je kans !
Klinkt goed h é. Waarom ik precies voor Charlotte kies, vraag je. Ik had inderdaad ook Bernadette kunnen kiezen maar dat klinkt zo Lourdiaans, zo grotachtig. Of Deirdre, een Ierse naam die “vrouw” betekent. Maar dat is mensen wel enigszins op het verkeerde been zetten. Misschien verwachten ze me aan hun voordeur met gans de dansgroep van River Dance en moet ik even vergeten dat er nog altijd die kwelduivel van een artrose is.
Ik hou het bij Charlotte ! dat is een vastkokende aardappel met fijne smaak en gladde schil.
Ook is de charlotte een ander vast begrip in de keuken dat je in heelwat recepten terugvindt. Bak de charlotten in flink wat boter. Of nog : Strooi wat fijngesnipperde charlotjes over de sla. Zoek het woord charlotten maar eens op in de Taalgids van de Nieuwstraat waarin je ook “fleus” en “krik hebben” zal vinden. Er staat ook een waslijst in van weinig flatterende namen voor een vrouw. Maar daarmee heeft Ruben niets te maken. Dat hou ik voor 8 maart, voor Vrouwendag.
Een charlotte is eveneens een 17e-eeuwse kledingstuk : een ruime damesslip, vooraan open en achteraan niet dicht wat een verklaring kan zijn voor de bevolkingstoename in die Gouden Eeuw.
Mijn radio-oproep zal dan ook luiden :
Win Charlotte als commentator voor je huistakenevent. Of je event zich nu afspeelt in de keuken of in de strijkkamer, in de slaapkamer of in de tuin. Of je event nu gebeurt met de staafmixer of met het strijkijzer, met het vervangen van het donsdekenovertrek of met het planten van de vlijtige liesjes. Alle redenen zijn goed om Charlotte te winnen. Waag je kans.
Ziezo ! Ben jij dan de gelukkige winnares die mijn positieve en ondersteunende, bemoedigende en vleiende commentaar mag aanhoren, dan sta ik er, bij jou, Jeanine, terwijl je het strijkijzer optilt en de eerste stoom uitstoot. Terwijl houd ik mijn microfoon al op bijtafstand en ik gil : Daar is ‘m ! Daar is ‘m ! doelend op de hete damp, niet op Jean-Marie. Haar strijkijzer schuift over broeken en hemden, scheert over boxershorten en marcellekes, en als ze het tenslotte resoluut op 18 paar sokken neerploft, schreeuw ik : Dag moeder ! Dag moeder ! euforisch omdat ik gekozen heb voor die ene vrouw in Vlaanderen die zo heldhaftig elk kledingstuk, maar dan ook élk, nog een beurt geeft.
Het kan net zo goed in de keuken bij Sonja, aan haar kookeiland, waar ik aan luisterend Radio2 een partijtje mayonaise maken serveer, op fluistertoon, zonder stemverheffing en zonder groen laken want hardop praten is nooit naar de zin van 2 eierdooiers en zeker niet van 15 ml mosterd of één eetlepel, Tierenteyn natuurlijk, van 15 ml azijn of één eetlepel, Blauwe Hand natuurlijk en van 17 ml of één geutje lauw water, van Farys wellicht. Ik becommentari ëer in de stilste concentratie hoe Sonja zich voorbereidt op een piqu é of een masqu é met de staafmixer, hoe ze het steile piqu é-effect aanhoudt en dan overgaat op een dwangstoot met de fles olie, frisgele olie uiteraard, geen rode, die is voor tractoren. Want daarin ligt dan mijn sterkte boven die van Ruben : ik wil de luisteraars nog wat bijbrengen, hun leren keuzes te maken.
Word ik verwacht ten huize Conny voor een partijtje strippen van de bedden van het ganse gezin op zaterdag, dan laat ik de luisteraar meegenieten van de voorbereidingen om het bedlinnen klaar te leggen. Van een speleologisch voorspel in de linnenkast waarbij enkel nog de bodem van de vroegere complete Conny zichtbaar is, schakel ik als commentator naadloos over op het afhalen van de donsdekenhoes, een rukmoment, een sleurfase, een ogenblik verbeten woede op een stuk katoen waarin hennep of bamboe het dierenleed van ganzen moet voorkomen. Dat weten ze dan ook weer, h é lieve Ruben. Maar dan moet het nog echt gebeuren want daar, lieve luisteraars, verdwijnt Conny als een doorwinterde speleologe in de duistere krocht die een verse hoes betekent. Waar is Conny ? Zag iemand Conny ? Oneffenheden en golvingen binnenin het overtrek bevestigen het vermoeden dat Conny momenteel terug aan de oppervlakte wenst te komen. Ze zoekt de nooduitgang maar vindt die niet. En als ze dan toch het daglicht opnieuw aanschouwt, is het om luidkeels te roepen : Stef ! Ik dacht dat je me kwam helpen…
Helaas, lieve luisteraars, dat denken heelwat Conny’s van de Steffen.
Nu is het enkel nog wachten of de kandidaturen vlot binnenlopen. Ik heb geduld.