Vandaag ben ik dichter voor één dag. Want dichter mag ik niet komen. Dit is mijn eerste gedicht:
‘Wat ik mis in deze tijd
is de eindigheid
ik weet waar het begon
met een vest en een plastron
wat ik in deze tijd niet mis
is hoge koorts en koude pis
tijd liet zijn koren op het veld
en werd daardoor geveld.’
En ik kwam op dreef. Blijkbaar had ik een steenpuist aangeboord want de gedichten bleven komen op duizelingwekkend hoog niveau. Het is maandag voor iedereen, en het is voor niemand gemakkelijk. Toch schudde ik de gedichten zó uit mijn mouw.
Even later komt mijn madam binnen. ‘Wat spook je nú weer uit?’ vraagt ze. ‘Ik schud gedichten uit mijn mouw, wijveken.’ zeg ik.
‘Dat zie ik’, beaamt ze, ‘de vloer ligt er helemaal vol van. En het was hier proper gekuist. Neem stoffer en blik en ruim je rommel op. Handen uit de mouwen!’
En zo kwam de aap uit de mouw. Ik ga er g één mouw aan passen, want ik vind er niks aan, aan gedichten schrijven.
Dit was mijn laatste gedicht.
Lees ook:
https://www.nuus.be/2020/03/29/markske-in-tijden-van-crisis-hangjongeren/
https://www.nuus.be/2020/04/18/markske-in-tijden-van-crisis-eindelijk-radijsjes-zaaien/
https://www.nuus.be/2020/04/20/markske-in-tijden-van-crisis-ik-ben-geen-hoer/
https://www.nuus.be/2020/04/22/markske-in-tijden-van-crisis-lekker-vettig-stuk/
https://www.nuus.be/2020/04/25/markske-in-tijden-van-crisis-bitcoins-chantage/