Ze had de bus genomen van 12h07 want ze wilde niet te laat aankomen. Het was de eerste keer dat ze hem mocht bezoeken. Nu zaten ze tegenover mekaar aan een tafel, zij, de moeder, hij, de zoon.
En, wat zijn je voornemens …
Voor 2022 ? kreeg ze er niet meer bij want hij was haar voor.
Een colt M1911 en een vluggere auto met meer plaats in de zetelvulling.
Moeder wist dat ze het bij haar jongen niet moest hebben over “goeie” voornemens.
Wij wel !
2021 was bij velen onhoorbaar overgegleden in 2022, bij anderen dan ietwat luidruchtiger en bourgondischer. Daar lagen als stille getuige op een hoek van het aanrecht een stuk Frans brood amicaal naast bordeaux-en champagnekurken en een sneetje foie gras ver weg van enkele blokjes Maredsouskaas en een restje van een Oostends vispannetje met garnalen.
Het pasgeboren jaar had nog maar net zijn schreeuw van bevrijding en levensdrang laten horen, of we wilden ons reeds sterker, gedrevener, moediger, doortastender voordoen dan we waren : we maakten goeie voornemens.
Zelfs over de radio polste men al heel vroeg naar onze gedragsverandering. Kim Debrie belde met een meisje, een feestend meisje, van wie de zatte nonkel steeds maar naast haar oor riep : Zeg dazafkomt ! Zeg dazukafkomt !!! Dat meisje legde voor gans luisterend Vlaanderen de heilige eed af dat ze nog maar heel af en toe haar iPhone zou gebruiken.
Toen belde Kim met iemand anders , een jonge man, tenzij hij met zijn zware klompen bovenop zijn stembanden stond. Die kerel moet het product geweest zijn van een heel korte romance, een quick pick, tussen een lispelende Wit-Russische zaadleverancier en een Chinees eiermeisje uit Wuhan, lang voor de vleermuizen het daar voor het zeggen hadden. Hij zei iets in de aard van $µ§}{=6@’&#>%£è!çà.
Waarop de niet voor één gat te vangen Kim met “Zo zo” antwoordde, een term die ze al jaren eerder gebruikte bij de uitvaart van Xu Xiangqian of bij de geboorte van het lelijkste dier, de blobvis, in de Henry Doorly Zoo in Nebraska.
Bij die onduidelijke taal was er ook nog het oorverdovend lawaai van een soort machine. Die hij bediende ? Die hij als goed voornemen zo rap mogelijk in 2022 aan het uitvinden was ?Kim informeerde naar dat hels geluid en de man vernoemde wat op –ieten. De reserve aan woorden op –ieten slonk bij Kim per seconde en dus rondde ze maar af met “Ha ! Bieten !”
Vind je wel iets beters, lieve lezer, vertel het aan je familie en aan je buren, aan je vrienden en aan je vijanden maar stuur het niet in naar NUUS ! Er vallen geen prijzen te rapen en de hoofdredacteur heeft wel andere katten te geselen.
Van katten gesproken en van goeie voornemens : als madame Juliette, de CEO van de zaak die haar naam draagt, nu eens dat ene voornemen als prioritair zou willen beschouwen en zou willen rekening houden met mijn en zijn en jouw verzuchtingen. Mijn Miss maar ook Bijou en Snoesje en Tricolore zouden er wel bij varen. Doe het dit jaar eindelijk eens beter, madame Juliette, en gooi al die groenten uit je kattenvoer. Een kat is geen worteleter, haar ogen zijn prima. Een kat lust geen erwtjes, erwtjes zijn goed voor een bord snert maar een poes eet geen soep.
Maar er zijn ook Rolf en Dries die in de week geen pintje meer zullen aanraken, zo liegen ze zichzelf voor, nog maar enkel op zaterdag en zondag. Daar zijn Liesbeth en Tamara die zich ergeren aan dat pondje boven en onder en naast het kontje en voortaan wekelijks driemaal gaan fitnessen en naar hun werk zullen fietsen.
En opa ? Die gaat, nog maar eens, stoppen met roken. Enkel nog op feestdagen ! belooft hij. Maar sedert zijn pensionering heeft opa alle dagen verheven tot feestdag. Dat weten ze op de padelbaan en in de biljartzaal, aan de kaarttafel in het stamcafé en in de biergilde, bij het gemengd mannenkoor en in de mannenkookclub. Hij zou zijn sociale contacten graag uitbreiden maar hij komt feestdagen te kort.
Gaat een week, een maand, zelfs het ganse jaar echter voorbij en bak je niets van dat fitnessen en dat fietsen, dat minder eten en iphonen en roken, besef dan dat zoiets heel normaal, heel aards, heel menselijk is.
Trouwens, ik had toch nooit iets goddelijks in jou ontdekt…