Nicolas Loos spit in een poëtische evocatie over het historische Lemberge met bijbehorende beelden en zang door Els Wollaert. Een reis langs kunstenaars, schrijvers en staatsmannen. een zoektocht doorheen de kraters van de tijd.
Nicolas Loos is een tiener met een passie voor erfgoed, gedurende een jaar onderzocht hij de geschiedenis van het dorpje Lemberge door middel van archieven en foto s. Op 3 november maakt hij een balans op samen met bespiegeling over het verleden en de dood.
Els Wollaert verzorgen het muzikale tussen de verschillend delen van de voordracht.
Tijdens het eerste deel kwamen de kunstenaars en schrijvers aanbod met een link naar Lemberge.
Ludy Sels was een Belgische kunstenaar die geboren is te Melle in 1941 en overleden is in 1996 in Gent. Hij was een hyperrealistische kunstschilder. Schilder, tekenaar en sporadisch ook striptekenaar.
Hélène de Miszewska ze leefde tussen de Gentse schilders geboren te Gent 1876 en aldaar overleden. Miszewska woonde anno 1906 in de Kerkstraat nu de huidige Brug Van Gansbergelaan te Lemberge.
Paul Van Causbrouck Aalst 1914 Wetteren 1989 dichter en leraar en woonde vanaf 1970 tot zijn dood in Lemberge.
Deel twee was gewijd aan de oorlog.
Pater Frans Van de Velde (Landskouter, 28 november 1909 – Lemberge, 22 februari 2002), was een Belgische pater oblaat die als missionaris werkte in het noorden van Canada bij de Eskimo’s, die hem aanspraken met Ataata Vinivi.
Hij werd geboren als zoon van de burgemeester en jeneverstoker Arthur Van de Velde en Gabriëlla Lanens. In 1937 vertrok hij voor zijn opdracht naar Canada, waar hij na een reis van bijna een jaar aankwam bij de Eskimo’s van Pelly Bay, 320 km boven de poolcirkel. Hij werkte er bijna 50 jaar en was naast missionaris ook verpleegkundige, maar in werkelijkheid oefende hij het beroep uit van tandarts, dokter en verloskundige. Hij moedigde hen aan om ambachtelijk werk te verrichten.
Paula Geerts is minder bekend, maar het verhaal erachter is zeker zo droevig. De 18-jarige Paula Geerts studeerde bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog aan de Katholieke Universiteit in Nijmegen.
Bij het uitbreken van de oorlog, op 10 mei 1940, ontvluchtte zij per fiets Nijmegen om naar haar ouderlijke woning in Roosendaal terug te keren. Maar die middag om half vijf sloeg het noodlot toe. Bij een bombardement boven Roosendaal kwamen Paula en haar broer Olav om het leven. Paula hielt een dag bij daarbij besloot men het dagboek in boekvorm uit te geven. Paula moet voor haar leeftijd al een intelligent meisje geweest zijn, getuige de lovende kritiek die Anton van Duinkerken over haar schreef.
Deel drie, eind 19de eeuw
Jules Constantin Marie Joseph Maenhaut van Lemberge (Gent, 21 mei 1862 – Lemberge, 15 november 1940), was een Belgisch volksvertegenwoordiger en was gedurende meer dan een halve eeuw burgemeester van Lemberge en stichter van meerdere verenigingen. Nadat hij rechten had gestudeerd aan de Katholieke Universiteit Leuven werd Jules Maenhaut gemeenteraadslid van Lemberge in 1887 en een jaar later burgemeester. Hij bleef in functie tot aan zijn overlijden. Hij bleef in functie tot aan zijn overlijden. De Gentse familie Maenhaut kwam in 1876 op ‘t Goed ter Jacht te Lemberge wonen.
Karel Waeri of Kôarelke Waeri in het Gents (Gent, 3 juli 1842 – aldaar, 15 maart 1898) was een negentiende-eeuwse volkszanger. Zijn bijnaam was Den Gentschen Béranger. Hij was een jongen uit de arbeidersklasse, en alhoewel hij geen letterkundige of musicus was, had hij een bijzondere bekwaamheid om de mensen allerlei liedjes uit eigen inspiratie te leren zingen. Van kindsbeen af was Kôarelke een voorbeeld van vlijt en weetgierigheid op school. Zijn voorliefde voor muziek kwam weldra tot uiting: met een klomp en een paar paardeharen maakte hij een soort speeltuig. Toen hij 14 jaar oud was wist hij uit een blikken fluitje allerlei deuntjes te blazen. Waeri zong politiek geëngageerde liedjes, waarin hij de schrijnende armoede van de arbeiders in Gent aanklaagde, maar ook ontspannende liedjes. Hij was ook berucht om zijn “vetjes”: komische en erotisch dubbelzinnige liedjes die later op de avond werden gezongen (De chaskens te Lemberge (1893))
De berichten omtrent Adriaan Damman zijn zeer verward. Geboren te Lemberge in Vlaanderen, verkreeg hij aan de een of andere hogeschool den graad van meester in de rechten. Nadat, vóór het jaar 1580, de magistraat der stad eene doorluchte school ten dienste der Hervormden in het klooster der predikheren had opgericht, werd Damman tot regent en hogleeraar in de Latijnsche taal daarvan aangesteld.
Hij was een diplomatiek agent van de Nederlandse Republiek in Schotland in de jaren 1590. Damman was peetvader of doopgetuige van een zoon van Adrian Vanson, een Vlaamse portretschilder die in Edinburgh Schotland werkte. Gepubliceerde werken van Ardrian Damman zijn onder andere: Scheddiasmata Hadr. Damanis a Bisterveld gachandes (Edinburgh, Robert Waldegrave, 1590), een beschrijving van de reizen van Jacobus VI van Schotland en Anne van Denemarken en hun huwelijk.
Ook passeerden de revue Zeppelin vlieghaven Gontrode, oud strijder Theoduul Dierick, de verdwenen molen van Lemberge en het vroegere radio station (Radio Vlaanderen) die tijdens de oorlog bezet werd door de Duitsers. Ook het geheim leger uit de buurt (Bottelare) Leheron een Gents schuiloord WO2. Ook het vroegere Sanatoriumte Lemberge, Hospitaal-Sanatorium Elisabeth voor tuberculose patiënten, heden kliniek Prinses Josephine-Charlotte, nu vooral gekend als verzorgingsinstelling voor bejaarden.
