Column, Anny Bert : Carnaval

annie-bert-column

Carnaval

Was je er bij dit jaar ? Dan heb je het ook gemerkt.

Was dat niet zo, dan moet je dat volgend jaar dringend eens doen. Je gaat naar het driekoningencarnaval, je mengt je onder het plebs of onder de elite, hangt af van je ingesteldheid, en je kijkt, je kijkt heel goed. Iemand komt naar je toe, reikt je de hand, drukt de vlezige mond tegen de blanke huid van je wang. Gelukkig nieuwjaar, zegt iemand. Het is een vrouwenstem en die komt van diep uit de buik. En die buik ken je! Die behoort toe aan je buurvrouw en elke zomer is hij de blikvanger : hij vangt je blik als ze in bikini in haar tuin werkt. De speklaag leidt echter volledig de aandacht af van haar pokdalig gezicht en de rosse haren op haar bovenlip. Nee, je kan haar bezwaarlijk een voltreffer van vrouwelijk schoon noemen.

 

Vóór jou staat daar nu echter plots een knappe verschijning. Alle overbodige rondingen en zwellingen en uitstulpingen zijn vakkundig weggewerkt. Waarheen? Misschien wel onder en tussen de pliss é van haar jurk, speciaal voor haar ontworpen door Lagerfeld, Kurt Lagerfeld, de broer van Karl Lagerfeld, ouder maar dan wel zonder handschoentjes en opstaande kraag ter wereld gekomen.

Ze draagt een erfstuk uit de brillencollectie van Dame Edna met heelwat glitter, pailletten, parels, turkoois van montuur en prachtig contrasterend met de getaande huid die doet dromen van de stranden van Bali en de schoensmeer van Kiwi. Alle oneffenheden zijn op Bali gebleven.

Ze bekijkt je met een blik die je tussen twee tuintjes, zomaar door een haag gescheiden, nooit eerder voelde priemen. Nu zijn er die felblauwe schelpen over de ogen. Lancôme? Chanel? Yves Saint-Laurent? Reckitts, je weet wel,  het ouderwetse zakje blauw om de witte was te laten stralen ? Ze knippert voortdurend met de ogen maar je voorzichtigheidsantenne staat op scherp. Je hebt fase oranje aangeschakeld en toch weet je dat het geen verleidingstruc is. Ze heeft haar valse wimpers XXXL genomen, in de afdeling waar acteurs komen als ze een paard moeten uitbeelden.

Van de caracolletjes die ze nog de week voordien bij het aperitief kreeg bij Jeannette in “De Adamsappel” heeft ze het mooiste pelletje bewaard en op haar jukbeen gekleefd, haar gerecycleerde tache de beaut é. Dat maakt haar nog wat meer femme fatale.

En de rosse dons tussen neus en bovenlip dan ? vraag je. Weg ! Die vakkundige ingreep moet ze aan haar zoon, onze Ronny, hebben overgelaten want die werkt in een uitbluts-en plamuurbedrijf.

Kers op de taart is echter het kapsel. Ze heeft gekozen, nu ja, gekozen, voor een Mireille Mathieucoiffure. Eigenlijk had ze gedroomd van een Melaniapruik maar die viel wat duur uit en bovendien was ze ook nog verplicht er een Trumptoepetje bij te kopen. En die Mireille Mathieupruik had ze reeds, zit ook heel comfortabel, is ruim en luchtig. Je bekijkt je buurvrouw wat beter en je herkent meteen de pruik want je zag die al ettelijke zomers in de kersenboom hangen om de spreeuwen te verschalken. Geef toe, met Mireille Mathieu als spionne zou je als spreeuw ook afstand houden.

Hoe langer je haar bekijkt, hoe aantrekkelijker je de vrouw daar vóór jou vindt.Maar dan springen je ogen plots op stand X-Ray en door de pliss é heen zie je weer die buik. Nee, overtuig je jezelf, ik moet nog wachten tot volgende zomer.

Anny Bert