Jawel, Jules, ik meen wat ik zeg. Jij hebt ons, jaren geleden, met je levenswerk achtergelaten, met Bevegem, een wijk van Zottegem.
En wij, wat hebben wij er intussen van gebakken ? Ingezakte cake ? Een aangebrand brood ? Een koekelaring die niet gerezen is ?
I have a dream, zei je op zekere dag, maar dan in ’t Zottegems en met blanke huid. Je nam er wel je pijp voor uit de mond want dergelijke historische woorden moeten zonder belemmering uit een mond vloeien. En met een pijp tussen de kiezen zou je gelispeld hebben en hadden je tegenstanders gefluisterd : dat heeft grootse ideeën en dat kan nog niet goed spreken… Uit enkele patattenvelden en evenveel betteravenkouters ontstonden kleine woonkernen, niet voor kasten van villa’s, niet voor landhuizen met zwembad, niet voor creaties van beroemde architecten en zeker niet voor bouwheren met hoogtewaanzin. Want die meneren zijn momenteel je Bevegem aan het vermoorden, aan het wurgen, aan het stikken, ze gaan dat Bevegem naar lucht laten happen ginds boven op de zoveelste verdieping. Want weet je, Jules, promotoren willen het mooiste hoekje rond de unieke parkvilla met zijn vijver, De Freyne, genadeloos verappartementiseren. Mooi woord voor een schrikwekkend begrip. Niet in jouw plannen stond dat, Jules. Gewone arbeiders en bedienden konden wonen bij hun werk of bij het station, in huizen, niet in blokkendozen.
Want Zottegem en zijn wijk Bevegem barstte van de industrie. Er werd tegemoetgekomen aan de grote dorst van de inwoners met brouwerijen, veel brouwerijen, op zeker ogenblik zelfs 22 maar ook schoenfabrieken waaronder ook die van jou, Egmont. Er waren ateliers van ondergoed en kleding, er waren smederijen en gieterijen. En midden die industriële drukte werd Bevegem je paradepaardje.
Dat paardje kreeg intussen te weinig haver en gaf de geest. En over parade was er zeker geen sprake meer. Het ene bedrijf na het andere sloot de boeken en zelfs het meest bekende, niet de Brug maar het Huis der Zuchten, de dienst Financiën, trok weg uit Bevegem, andere horizonten tegemoet. Wat er met dat complex dan gebeurd is ? Wat ermee gààt gebeuren, bedoel je. Volgens NUUS, dat is de digitale versie van de vroegere De Beiaard, en die weten alles uit eerste bron, hangt er een sluier van geheimzinnigheid rond de bestemming van het pand. De bouwheren, daar gaan we weer met die heren, zijn er zelf nog niet uit. Met de vele kamers en kamertjes en gangen en gangetjes biedt het gebouw een waaier aan mogelijkheden. Zo beweren kwade tongen, want die zijn er ook nog in Bevegem, jawel Jules, wordt het een luxebordeel, un cabaret douze, met héél veel potentieel en niet enkel van de dames. Met vrome vibes van Rome vanuit de kerk rechtover de deur, voel je je als brave huisvader maar half zo schuldig bij elke vering van de Tempurmatras.
Misschien is die versie van het verhaal geïnspireerd door wishful thinking want weet je, Jules Matthijs, Bevegem mag dan het lelijke eendje geworden zijn van die Zottegemse toom, ook daar rond die H.Hartkerk geraakt het Engels meer en meer ingeburgerd. Oh my God, Jules, als je dat eens hoorde ! Cool en trendy kan je het al niet meer noemen, dat Engels behoort gewoon al tot the way of life, net als fuck en shit maar lief kunnen ze daar in en rond je levenswerk toch ook wel zijn. Zo begroeten de diehards mekaar met love you, hebben ze wat meer tijd dan kan het een full “I love you” worden wat “we love you” wordt als gans de familie bij de begroeting is betrokken.
De realisten menen echter dat de vroegere “belastingen” een wooncomplex wordt maar dan voor kleine mensen in kleine gezinnen met kleine inkomens en nog kleinere verwachtingen. Want ook die zijn zelfs sterk vertegenwoordigd in dat Bevegem van nu.
Maar dan is er nog een derde en stevigste prognose. Nu Campus Bevegem over een jaar Campus Nieuwstraat binnen zijn muren haalt en tegen zijn onderwijsboezem drukt, is de tijd rijp om nieuwe mogelijkheden aan te boren met nieue afdelingen. Men zou de vroegere financiënkantoren klaarmaken voor gloednieuwe richtingen en opleidingen in het secundair onderwijs, richtingen helemaal aangepast aan de inplanting. Het complex zou dan ook terecht de Campus H.Hart worden genoemd, naar het plein waar we de nieuwe vestiging zouden vinden. Het zou de gloednieuwe en langverwachte afdeling OB worden, wat staat voor Ongewone Beroepen en niet Onderhoud Bevegem want naast boze tongen hebben zich in jouw Bevegem ook slechte karakters genesteld.
Wat kan men er volgen ? Kerkpleinonderhouder. Sluikstortjager. Onkruidenier. Drollenier. Stoepovertredingsverklikker. Poeptechnieken bij duiven. DPV of Duivenpoepverwijderaar.
Wat denk je, Jules, gaat zoiets geen meerwaarde betekenen voor Bevegem ?
Nee, Jules, ga vooral die kant niet op om bij het station te belanden. Nu ja, station ! Laten we het een trefpunt van sporen noemen met een overkapping die zo lek is als een zeef en perrons lager dan de zeespiegel en enkel opstapperspectieven biedt aan reislustigen tot 49 jaar met een dubbelwandige broek of rok met staaldraad genaaid. Verlaat je het vertrouwde Bevegem om in de tunnel te geraken, klem je dan stevig vast aan de trapleuning want nagenoeg iedere trede houdt risico’s in op een vroegtijdig einde : ofwel zitten de ijzeren banden die elke trede afzomen, nog een restje van de bouw van de Eiffeltoren in 1887, los ofwel zijn die al vervangen, niet aan de rand maar vlak op de trede. Wat ook een haha geroep ontketent als je eraan hapert met de toppen van de tenen. Toen bleek dat die Franse architect geen 1665 treden had geteld maar 1685, fluisterde een ingenieur, un ingénieur, hem in het oor : Essuie ton pantalon à tout ça, en Zottegem kreeg die 20 afdankertjes als cadeau. De toon was gezet en toen de directeur-generaal van de NMBS al verscheidene keren was gestrompeld over twee afgedankte, verroeste, door corrosie opgevreten roltrappen, werden die de volgende dag al op een goederentrein gehesen en naar Zottegem gevoerd. Die roltrappen werden echter vanuit het stationsgebouw manueel bediend en de verantwoordelijke ervan werkte enkel op dagen met een R erin en hij nam elke maand één week vrijaf. Hij stond namelijk nog maar een zuchtje verwijderd van zijn roestpensioen. Jawel, Jules, die roltrappen zijn nu al sinds het jaarbegin uitgebroken en die gaping is vakkundig afgesloten met grote hekken zodat niemand kan zien hoé de activiteiten vorderen, lees : het automatisch wegpompen na de zware en langdurige regenval.
Mijnheer Matthijs, we zijn je in Bevegem dankbaar maar Bevegem mag dat ook eens vaker tonen. Gelukkig zijn er verenigingen en acties en activiteiten en schrijvers van bezwaarschriften die zich inzetten om je werk levendig te houden.