Jaren geleden groeide Zottegem uit. Er waren dan al sinds de jaren ’70 twee fusies maar nu het stad werd, groeide het ook in de hoogte. In het centrum verdrongen de flatgebouwen mekaar om er onderdak te verschaffen aan senioren die hun woning ver buiten de beschaving van het platteland verkochten om letterlijk alles op stapafstand bij de hand te hebben. Een auto hadden ze zelfs niet meer nodig! Een nieuwe, betaalbare rok? Met de lift en hun betaalkaart stonden ze binnen de 5 minuten tussen de rekken met rokken maar ook tussen de huishoudspulletjes en de schoenen. Jawel, ze waren het al goed gewoon in Zottegem centrum. Tot de uittocht van het grootste deel van de winkels begon: Buke en Langestraat werden de koopparadijzen. En die 3 kleine vijsjes voor het kastje in de berging? Die zou hun zoon wel eens meebrengen als hij nog eens met vakantie kwam uit Zimbabwe!
Maar het kan erger. Je zit dan in een stad, je laat je vaccineren en je stapt naar de Bevegemse Vijvers, een mooie wandeling zelfs, met je stapschoenen en je oproepingsbevel. Je voelt je zelfs een klein beetje mede-eigenaar van dat vaccinatiecentrum want je betaalt toch als inwoner mee aan dergelijke infrastructuren, elk jaar, zeer tegen je zin, maar je betaalt want dat noemen ze burgerzin zeker. Je mag er toch gaan sporten of gaan supporteren, antwoordt men je. Je hààt sport. Je kan er toch naar optredens, zegt een andere. Je hebt iets tegen optredens en hels lawaai. Je kan er toch naar een nieuwjaarsreceptie, beweert een andere. Spaar me van politieke knuffels en handejeschudden, denk je. De boosterprik schudt je echter pas voorgoed dooreen. Waar moet jij voortaan als stedeling voor je derde prik heen? Naar Herzele, je weet wel, het dorp van de gouverneur. Je laat een parking achter die groot genoeg is om er de privéjet van Gert Verhulst met gans zijn gevolg te laten landen en een parkeercircus te gaan opzoeken in Herzele, na eerst rondjes te hebben gereden op zoek naar een vrij plaatsje. En nog rondjes. En nog meer rondjes.
De romance tussen Zottegem en Herzele bloeit echter nog steeds verder open want de gouden troon om kindjes te lokken en de versierde parking en de snoep en de kleurrijke affiches vind je als stedeling in Herzele. Je hebt als groene rakker je wagen afgedankt en in de plaats daarvan voor vier kindjes gezorgd, kindjes die je nu als stedeling in Herzele wil laten prikken. Maar je zegt wel, merci! Dat doen nu ook al senioren, merci zeggen tegen een 4e prik als ze nog maar eens naar een oplossing voor vervoer moeten zorgen. En nee, ze willen niet langer leven met dat cliché van “Je kent toch wel iemand”. Men ijvert en zoekt om senioren zolang als mogelijk zelfstandig te laten functioneren. Heb je een kapotte strijkplank ? Je kent toch wel iemand die eens naar het containerpark voor je rijdt!
Komt er een plotse sneeuwstorm (waarom ook niet, we hadden toch ook geen pandemie ingecalculeerd) en moét je stoep sneeuwvrij worden gemaakt? Je kent toch wel iemand…
Jawel, Zottegemnaars zijn ontgoocheld en ze zitten tegelijk met vragen als: Wat speelt hier?
We blijven, gelukkig, diep nadenken.
Anny Bert, Zottegem