Geraardsbergen/ Schendelbeke. ‘Uit dit document blijkt dat de keuze voor de inplanting van de kazerne in Geraardsbergen vooral gebaseerd is op de volgende argumenten: de ligging nabij de taalgrens met het oog op de oprichting van een tweetalige eenheid; de steun van de lokale overheid en van Solva; de ontwikkeling van een KMO zone’, geeft Luc Swartebroeckx, de voorzitter van Weerbaar Geraardsbergen vzw, mee. ‘Verder vernemen we dat de gronden vanaf 2025 zullen worden aangekocht tegen een gebudgetteerd bedrag van 5 miljoen € en dat de bouw zal geschieden van 2027 tot 2029 voor een gebudgetteerd bedrag van €220 miljoen.’
‘Het argument van burgemeester Guido De Padt over werk voor 1.000 tot 1.500 mensen uit Geraardsbergen houdt dus geen steek: door de tweetaligheid van de kazerne wordt de tewerkstelling voor Geraardsbergen gewoonweg gehalveerd. Verder wordt de steun van het schepencollege en van Solva in een adem vernoemd. Het is duidelijk dat, naast burgemeester Guido De Padt, de rol van eerste schepen Fernand Van Trimpont als voorzitter van Solva doorslaggevend is geweest bij de beslissing.’
CD&V partij van de landbouwers én van de kazerne
‘Een merkwaardige vaststelling als men weet dat de CD&V vandaag de dag al de moeite van de wereld doet om zich in het stikstofdossier te profileren als de partij van de landbouwers. Dat uitgerekend de partij van de Boerenbond zich nu in de pers verheugt dat 70 ha waardevolle landbouwgrond van de boeren worden ontnomen voor het beton van een legerkazerne: het moet een unicum zijn. Het is ook schrijnend te moeten vaststellen dat het stadsbestuur onverkort een rad voor de ogen van de bevolking maar blijft draaien, bijvoorbeeld door het zwaaien met een zogenaamde burgerparticipatie bij de volgende stappen in het dossier. Nog maar eens: participatie dient geenszins om een reeds getroffen beslissing aan de bevolking te verkopen maar wel om in samenspraak met de bevolking tot een beslissing te komen: eerst via participatie een draagvlak creëren en dan samen beslissen, dat is de essentie van participatie. Eerst participatie en dan beslissen, niet omgekeerd.’
‘Maar er is nog hoop in deze zaak. De eerste handelingen in dit dossier, met name de aankoop van de gronden, zijn voorzien vanaf 2025 en dus na de verkiezingen van 2024. Misschien kan de volgende federale regering dan de beslissing over de kazerne van Schendelbeke terugdraaien en ongedaan maken. We weten dus nu reeds voor wie we in 2024 zeker niet moeten stemmen’, besluit Luc Swartebroeckx.