Stelt u zich eens voor. U wandelt op een zonnige ochtend door uw geliefde tuin, een oase van groen en rust waar de vogels fluiten en de wind zachtjes door de bladeren ruist. En dan, tussen de bloeiende struiken en de kronkelende paadjes, ontdekt u sporen van een wel heel bijzondere bezoeker. Een bezoeker die tot voor kort enkel in sprookjes en verre wouden leek thuis te horen. Wel, voor Ronny De Clercq, bewoner van een prachtig stukje natuur grenzend aan het Brakelse ’t Burreken, werd deze droom werkelijkheid. Begin maart prijkte er in zijn tuin het onmiskenbare bewijs van een vluchtige, maar indrukwekkende passage: de afdruk van een heuse wolf.
Het verhaal begon echter met een trieste noot. De reegeit die al enkele jaren een vast plekje in de ecologisch ingerichte tuin van Ronny had gevonden, overleefde de knallende nieuwjaarsnacht niet. Het oorverdovende vuurwerk rondom het huis werd het dier fataal. “Triestig was dat,” verzucht Ronny, “maar er wonen nog steeds reeën in onze tuinen, al zijn die minder tam dan deze ree…”
Het kadaver van de ree bleef liggen, in de winterse kou die de natuurlijke koelkast speelde. Ronny verplaatste het dier enkele keren, maar het bleef in de tuin rusten. Tot die bewuste dag begin maart. “Een beest” had zich tegoed gedaan aan het stoffelijk overschot. De sporen waren duidelijk, de kenners waren er zeker van: dit was het werk van een wolf. En nu, met de officiële bevestiging van het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (Inbo) na DNA-analyse, is het nieuws een feit: een echte wolf bezocht de tuin van Ronny De Clercq! “Wie had dat ooit verwacht!”, klinkt het verwonderd. Later die maand kwam zelfs een vos nog even langs om de restjes op te ruimen, een natuurlijk tafereel dat de kringloop van het leven in de tuin op bijzondere wijze illustreert.
Het nieuws van de wolvenpassage in de Vlaamse Ardennen, en in het bijzonder in een private tuin, is opmerkelijk. Hoewel het de tweede waarneming van een wolf in deze regio is – de eerste daterend van 2017 – benadrukt het Inbo dat het om een “passant die zich niet zal vestigen” gaat. De verstedelijkte omgeving van de Vlaamse Ardennen is volgens hen niet geschikt voor een permanente wolvenpopulatie.
Toch is de doortocht van dit majestueuze dier een prachtig signaal. Het toont aan dat zelfs in een dichtbevolkt gebied als Vlaanderen, de natuur haar gang kan gaan en wilde dieren hun weg kunnen vinden. Dirk Criel, regiovoorzitter van Natuurpunt Vlaamse Ardennen, ziet er een positieve boodschap in: “Hij heeft in het passeren zijn ecologische functie vervuld en een kadaver helpen opruimen, en voor de rest heeft niemand er last van gehad. Het toont nog maar eens dat een wolf geen probleem hoeft te zijn.” Zijn vergelijking met vossen en marters die vaak tussen kippen lopen zonder kwaad aan te richten, is treffend.
Voor Ronny De Clercq is het een onvergetelijke ervaring. “Ik heb een natuurlijke tuin, met veel dieren. Maar een wolf had ik niet verwacht.” Zijn open houding en verwondering over dit unieke bezoek zijn hartverwarmend. Het benadrukt het belang van het creëren van natuurlijke ruimtes, zelfs in onze achtertuinen, waar de wilde flora en fauna een plek kunnen vinden.
Hoewel de kans klein is dat de wolf zich in de Vlaamse Ardennen zal vestigen, is deze passage een mooie herinnering aan de kracht en de onvoorspelbaarheid van de natuur. Het is een verhaal dat ons even doet stilstaan bij de wilde dieren die soms dichterbij zijn dan we denken, en die een belangrijke rol spelen in het delicate evenwicht van ons ecosysteem. En voor Ronny De Clercq is het een anekdote die hij ongetwijfeld nog vaak met een glimlach zal vertellen: die keer dat een wolf onverwachts op bezoek kwam in zijn tuin in het hart van het Burreken.