Na twee eeuwen van stille aanwezigheid en toewijding nemen de zusters Karmelietessen van de Einestraat op zondag 22 juni 2025 afscheid van Oudenaarde. Het vertrek van deze contemplatieve orde markeert het einde van een diepgewortelde spirituele traditie in de stad, een gebeurtenis die zowel met weemoed als dankbaarheid zal worden herdacht.
De afscheidsviering begint om 11:00 uur in de imposante Sint-Walburgakerk, waar de bisschop zal voorgaan. Deze kerkelijke plechtigheid biedt de gemeenschap de gelegenheid om samen te komen en de zusters te bedanken voor hun jarenlange gebed en hun onzichtbare bijdrage aan het spirituele leven van Oudenaarde. Aansluitend, rond 12:15 uur, volgt een openbare viering in het stadhuis, een moment waarop de stad officieel afscheid zal nemen van de religieuze gemeenschap.
Een nieuwe bestemming voor het klooster
Dat de zusters uit Oudenaarde nu na bijna 180 jaar het klooster verlaten, kan je volgens het bisdom inderdaad zien als het einde van een tijdperk. “De zusters hebben ons gevraagd om het klooster nu in te richten tot een socio-cultureel centrum en we gaan hun wens proberen te respecteren”, aldus het bisdom. Dit betekent dat de fysieke ruimte die generaties lang gewijd was aan stilte en gebed, een nieuwe, maatschappelijke functie zal krijgen, ten dienste van de gemeenschap.
De Karmelietessen: een leven van contemplatie
De Orde van de Karmelietessen, officieel de Orde van Onze Lieve Vrouw van de Berg Karmel, is een van de oudste en meest strikte contemplatieve ordes binnen de katholieke kerk. Hun wortels gaan terug tot de 12e eeuw op de berg Karmel in het Heilige Land. Kenmerkend voor de Karmelitaanse spiritualiteit is een diepe nadruk op stilte, gebed en afzondering. Zusters leven in kloosters die bekendstaan om hun strikte clausuur, wat betekent dat zij beperkt contact hebben met de buitenwereld. Hun dagen zijn gevuld met liturgisch gebed, persoonlijke meditatie en handenarbeid.
Het leven van een Karmelietes is een constante zoektocht naar God, geleid door de leer van grote mystici zoals Theresia van Ávila en Johannes van het Kruis, die in de 16e eeuw een hervorming binnen de orde teweegbrachten en de Dagschoeisel Karmelietessen (Ordo Carmelitarum Discalceatorum – OCD) stichtten. Hun leven is een getuigenis van geloof, waarbij ze zich toewijden aan gebed voor de wereld, voor de Kerk en voor alle mensen. Hoewel ze zich afzonderen, zijn ze in hun gebed diep verbonden met de noden van de samenleving.
De aanwezigheid van de Karmelietessen in Oudenaarde gedurende 200 jaar is een stil, maar significant, onderdeel geweest van het stedelijke weefsel. Hun vertrek is niet alleen een verlies voor de religieuze gemeenschap, maar ook voor de bredere bevolking die de waarde van hun toegewijde leven erkent. Het afscheid markeert een moment van reflectie over de veranderende rol van religieuze ordes in een steeds geseculariseerde samenleving.