Beste Zottegem,
Waar ik me als vluchteling uit het rurale land van Nest Claes, hunkerend naar het laatste lapje échte Vlaamse boerenbuiten, zorgen over maak, is de aangroei van het quoti ënt verstedelijkte medeburgers. Ze weten niet beter dus ze zijn onschuldig. Misschien bent u één van hen.
Met open armen leef ik met u samen,… maar doet u dat ook met mij?
Ik maakte in mijn geschiedenis, steeds verder achteruit krabbelend, de ondergraving mee van de plattelandscultuur in het glooiende Hageland, restanten van Broekzele, het konijnenvretende Dilbeek en in die laatste statie voor je in Zottegem van ’t treintse stapt, Denderleeuw.
De Egmontstad is nu aan de beurt maar de natieve Zottegemnaar ervaart het nog niet als overweldigend.
Het platteland verdwijnt waar de stedeling verschijnt.
Moeten we mee met de dynamiek die de plattelandscultuur verzwelgt en waarbij de ‘ruralen’, als waren het Mohicanen, verzwerven naar de laatste reservaten met een lage mobiscore,… of beschermen we beter het karakter van dit lapje Vlaamse Ardennen, als troef, zoals bijvoorbeeld Brakel en Zwalm dat wel lijken te kunnen?
Ouderwetse boeren met visie.
Die bescherming van de lokale cultuur vroeg decennia op voorhand visie, terwijl ‘dames en heren van verstand’ onbenullig lachten om het hoge ‘boer Coenen gehalte’ van de lokale notabelen.
Dit schrijven heeft niets vandoen met ecologie, alles met cultuur en het bewaren van de eigenheid.
Kijk niet naar wat er nog lijkt te bestaan maar voel aan wat dreigt te verdwijnen.
Is het ook voor Zottegem te laat?
#nostalgie, #visie of #theezeiker?
Sjarel Klak