Markske en Markie

Markie in tijden van crisis – Caf és? … ik heb daar nóg van gehoord.

Een ironische blik op de actualiteit door de auteur van 't Spelleke van Lierde.

Mijn winkelbeleving van deze week heeft mij m éér aangegrepen dan ik voor mogelijk hield. Als 60 plusser (de 9 maanden tussen mijn conceptie en geboorte meegerekend -Japanners doen dat ook) baadde ik steeds in dezelfde sfeer. De maatschappij veranderde mondjesmaat, dat heet evolutie.
Sinds 9 weken werd ik weggeplukt met een teletijdmachine, of door een ufo, dat heet science fiction.

Ik weet -en ik ben daar dankbaar voor- dat ik tot de allereerste generatie geprivilegieerde gelukzakjes behoor die smoothly door het leven glijdt, hier en daar een steentje verlegt in een kabbelend beekje en daar vrede mee neemt. Jammer genoeg, terzelfder tijd de allerlaatste generatie.

Science fiction is als genre een afspiegeling van hoe de toekomst er uit zou kunnen zien. Als de toekomst je dagelijkse werkelijkheid wordt, is het genre dood.
Paternosterrijen aanschuivende klanten. Ik hoor niet eens de muzak meer. Ik zie maskers en angst. Ik voel geen ziel. Er is het uitbundige kleurenpalet in de rekken en in de lente buiten. Merkt iemand dit nog op? Het coronavirus heeft zich gemuteerd met het zombievirus. Men doet al geen moeite meer om hiertegen een antivirus te ontwikkelen.

Slechte film. Te veel van het zelfde. Een gestroomlijnde stilzwijgende maskerade, in een weliswaar frisse omgeving. Als we het toilet doorspoelen, doen we dat best met het deksel naar beneden. Dat is het enige wat ik ervan onthou. Zwakke regie ook. En goedkoop. Gemaskerde figuranten hoeven niet eens geschminkt te worden.

Dit is het nieuwe normaal, hoor ik zeggen. Geef mij dan maar een slapstick film uit de reeks Comedy Capers. Ben Turpin, Harold Lloyd, Stan en Ollie, Chaplin. Stomme film, maar er zit leven in. Met taarten gooien tot je smoeltje helemaal dicht zit. Net mondmaskers, maar dan veel lekkerder.

Of een stofferige afgeleefde Vlaamse retrofilm. Met een stofferig afgeleefd kruidenierswinkeltje, waar je binnen stapt met een kabas, niet met een gesteriliseerd winkelkarretje. Daarnaast staat een stofferig afgeleefd caf é. Waar je een Hell’s Pils Concordia aan je mond houdt, g één masker. Aan de overkant bevindt zich een ander stofferig afgeleefd caf é. Hier kan je een dobbelen bruinen van Roman drinken. Nog lekkerder. Caf és? … ik heb daar nóg van gehoord.

Als ik kon kiezen…

Ik heb niets te kiezen.

LEES OOK:

https://www.nuus.be/2020/03/29/markske-in-tijden-van-crisis-hangjongeren/

https://www.nuus.be/2020/05/09/markske-in-tijden-van-crisis-kinderen-en-kleinkinderen/

https://www.nuus.be/2020/05/10/markske-in-tijden-van-crisis-de-sleutel-voor-een-antivirus-vaccin-ligt-in-valkenburg/

https://www.nuus.be/2020/05/11/markie-in-tijden-van-crisis-vrouwen-zijn-superieur/

https://www.nuus.be/2020/05/13/markie-in-tijden-van-crisis-handgel/