Nazareth, 16/05/2017 – In Kiev vond op 13 mei jl. de finale van het 62ste Songfestival plaats. Koen Michels uit Nazareth legde zijn kappersschaar bij Hairko even opzij en trok met fototoestel en laptop onder de arm naar ‘planeet Eurosong’ in Oekraïne om het gebeuren daar live voor en achter de schermen te volgen. Een ‘geknipte’ gast dus om voor De Beiaard verslag uit te brengen.
Zondag 8 mei. De individuele repetities waren al een week aan de gang in Kiev. Ik arriveerde net op tijd om de grote parade van de chique opgedirkte deelnemers en hun delegatie op de rode loper te aanschouwen. Het is de offici ële opening van het Songfestival, want ’s anderendaags starten de generale repetities voor de semi-finales op dinsdag en donderdag.
Ik stond te popelen om ook poolshoogte te gaan nemen in de Euro-club. Na afloop van de repetities wordt daar stoom afgelaten en verbroederd door de aanwezige geaccrediteerde persmensen en fans. Ook deelnemers zakken af naar de Euro-club om met een verrassingsoptreden in de gunst van fans en pers te komen. “Whole alone in the danger zone”? Alleszins niet in de Euro-club. Misschien daarom wel dat onze Blanche spaarzaam bleef met dergelijke uitjes, maar gelet op het moeizame verloop van haar repetities was het alleszins geen foute keuze om zich ten volle voor te bereiden op haar optredens in de live shows.
Vanaf maandagmiddag werd het weer bittere ernst: repetities volgen, foto’s maken voor websites en smeuiÃge nieuwtjes sprokkelen tijdens persconferenties en daarbuiten, overigens met dank aan de overijverige Servische danser die er zelfs op het reusachtige podium in slaagde om eraf te donderen. Kortom, onze job doen!
Tussendoor koppelen we het nuttige aan het aangename: even tijd maken om de gaststad te verkennen, af te spreken met de vrienden om een terrasje te doen, beetje shoppen en deelnemen aan de jaarlijkse activiteit die de songfestivalfanclub OGAE Belgium organiseert voor de aanwezige leden. Dit jaar werd het een gezellig boottochtje op de Dniepr, de rivier die door Kiev stroomt.
De halve finales en de finale zijn me time! Die volg ik altijd live vanuit de zaal. De finale leverde met de Portugese zanger Salvador Sobral een bijzondere winnaar op. ‘Salvador’ betekent ‘verlosser’. Deze Salvador verloste het Songfestival niet alleen van overdadige circusacts en prefabliedjes in slecht Engels, maar ook zijn land van de ontgoocheling dat het tot nog toe nooit een top 5-positie op het Songfestival wist te bereiken sinds 1964. Onze Blanche ging Loïc Nottet achterna en wist met de steun van de televoters zowaar beslag te leggen op de vierde plaats. Belgi ë ging dus niet met de billen bloot. Dit in tegenstelling tot de beruchte Oekraïense streaker Vitalii Sediuk, die van het optreden van de winnares van vorig jaar misbruik maakte om de wereld even te laten kennis maken met zijn ontblote achterwerk.
Inmiddels is het Songfestival 2017 geschiedenis en kreeg ik mijn jaarlijkse reality check: bye, bye planeet Eurosong, hallo lieve klant, aan welk kapsel had u gedacht? De VRT kan op zoek gaan naar een Vlaamse ‘salvador’ met als inzet een eerste Vlaamse en tweede Belgische overwinning.
In 2018 gaat het richting Portugal, Lissabon allicht. Ik kijk nu al uit naar een nieuwe vlucht met het vliegtuig naar mijn Disneyland-voor-gevorderden. In juni weet ik welke week in mei 2018 ik mag aankruisen in mijn agenda.
(Koen Michels)