Anny Bert: Dialoog

Heel netjes oogt hij niet. Hij staat er een beetje doorgezakt bij, verlept. Hij verspreidt een kwalijk geurtje, niet zo leuk voor een frisse voorbijganger, en dat heeft voorzeker alles te maken met het plasje onder hem. Hij heeft nochtans een boodschap uit te dragen, die om  onze inkopen te doen bij Lidl.

Hij verkeert wel in goed gezelschap. Zei ik kortstondig ? Nee, want het kan een langere tête-à-tête worden.

De andere is flink rechtop gebleven maar daar kan verandering in komen als de wind nog wat aantrekt en stormachtig wordt. Hijzelf heeft het niet zo voor reclame, is daarom ook in maagdelijk wit. Misschien blijft hij ook prima overeind ondanks de windstoten, gewoon omdat hij met kiezel en steengruis is gevuld. Want de zakken onder het waarschuwingsbord : Sluikstorter, u wordt in het oog gehouden. Vroeg of laat wordt u gepakt ! kunnen zowat alles aan inhoud bevatten.

De Lidlzak monstert zijn witte kompaan en er ontstaat zelfs een poging tot gesprek, de kennismakingsronde zou Ben Crabb é dat in zijn Blokken noemen.

M.Lidl, zegt de witte zak, ik stel met ongenoegen vast dat men je ook onheus heeft behandeld.

(n.v.d.r. Is het je al opgevallen dat de taal tussen zakken meestal heel correct is ?)

Dat mag je wel zeggen. Hm,hm, hoe spreek ik je eigenlijk aan ?

Zeg maar monsieur Leblanc.

Dat mag je dus wel zeggen, Mr.Leblanc. Jij stáát er tenminste nog beschaafd mij. Zie me hier liggen. Weet je dat ze me eigenlijk uit een rijdende auto gegooid hebben ? Uit een terreinwagen dan nog wel. Ik dook zelfs van een behoorlijke hoogte op mijn krop in het gras. Stel je echter niet te veel voor van mijn krop : een veter van een kinderschoen door mijn twee oren gehaald en geknoopt. In mijn duikvlucht voelde ik zo de hondendrollen daar vanbinnen tegen de resten lasagne en de pampers smakken en meteen kon ik ook niet langer mijn vocht ophouden.

Degoutant ! Verwerpelijk ! Ik voel me gegeneerd in jouw plaats, copain. Ik versta heel goed dat je in zak en as zit. Je zou voor meer. Of is het minder … Eerlijk gezegd, mij hebben ze wel ietwat beter behandeld. Mij hebben ze, een jong gezinnetje met twee kinderen, hier in het gras neergezet, niet gegooid. Veel tijd hadden ze niet, hoorde ik de ouders nog zeggen want ze moesten de trein halen voor een klimaatbetoging in Brussel. Chic, dacht ik zo nog, je inzetten voor een proper milieu.

Mr. Leblanc, zeg zoiets niet. Dat bezorgt me de krop in de krop !  Je kan misschien gelijk hebben maar eigenlijk heb je volkomen ongelijk. Je zakt werkelijk in mijn achting want..

Plots verstomt het gesprek. Moet Lidl plots naar adem happen bij het opsnuiven van zijn eigen vochten ? Is er wat dat ook Leblanc inspireert om aan hun dialoog vroegtijdig een eind te maken ? Ja er is wat ! Een bullebak van een hond schijnt de vrijheid te hebben verkozen boven de strakke omheining van zijn hok en komt snuivend dichterbij. Hij stopt bij Lidl. Je  ziet hem zo denken : doe dat niet, je bent een trouwe klant van Delhaize en bij Carrefour heb je zelfs een klantenkaart. Al je brokken komen van Colruyt of Aldi en nu zou je nog voor een nieuwe leverancier kiezen. Hij ijsbeert nog wat tussen de twee door en bedenkt dan plots dat hij vier poten heeft maar het gerust kan klaren met drie, als het maar gaat om vlug wat lichter te worden. Leblanc krijgt een heldere, dampende straal over zijn witte flank, de    inhoud van een groot reservoir die opgespaard bleef tot de tijd rijp was. Die rijpe tijd was nu gekomen.

  1. Lidl ! Heb je dat nu gezien ! Een vulgaire wegloper van een hond die precies mij uitkiest als urinoir ! Als het dan nog een Choupette was geweest, een kat met eigen kamermeisjes, een instagramaccount en een inkomen voor modellenwerk.

Mr. Leblanc, jij heet ook geen Lagerfeld.

Het gesprek verstomt opnieuw. Tegen de basse-classe is het moeilijk redetwisten,  als  zakken onder mekaar.