Bijna 1 op de 5 kinderen in Geraardsbergen is kansarm. ‘Onaanvaardbaar’, stelt Groen.


Geraardsbergen. Kind en Gezin publiceerde onlangs de jaarlijkse armoede-index. Deze index geeft weer hoeveel kinderen in kansarmoede leven. De cijfers hebben betrekking op 2019. ‘Wellicht zullen de cijfers voor 2020 de hoogte in gaan omwille van de coronacrisis’, stelt Patrick Franceus, voorzitter van Groen Geraardsbergen. In 2018 zakte de kansarmoede-index voor onze stad tot 18,09%. Vorig jaar strandde de index op 19,23%. Volgens Groen is er in onze stad nood aan een wijkgezondheidscentrum.

De kansarmoede stijgt in Geraardsbergen. In 2018 bedroeg de kansarmoede-index voor de Oudenbergstad 18,1%. Daarmee komt Geraardsbergen in Oost-Vlaanderen op de zesde plaats, na Ronse, Zelzate, Sint-Niklaas, Gent en Eeklo. De Kansarmoede-index bedraagt voor de provincie Oost-Vlaanderen 13,6% en voor het Vlaams Gewest 14%.
De grootste kansarmoederisico zien we in het centrum van Geraardsbergen (46,1% in 2019 t.o.v. 42,7% in 2018) en Nederboelare (40,7% in 2019 t.o.v. 17,4% in 2018). In mindere mate stijgt de kansarmoede ook in Overboelare (18,5%) en Schendelbeke (16,5%).

Een gezondheidskloof
Geraardsbergen heeft de verklaring tegen Kansarmoede ondertekend. De stad heeft zich ge ëngageerd om de kansarmoede via geïntegreerde en duurzame strategie ën aan te pakken. Niettegenstaande Groen de recente engagementen van de stad toejuicht, heeft de partij toch enkele bedenkingen.
Patrick Franceus: ‘Groen herhaalt zijn oproep om bij de concrete besteding van de middelen een brede waaier van partners te betrekken: het middenveld, vrijwilligersorganisaties, scholen, verenigingen waar armen het woord nemen, zorgdiensten, verantwoordelijken binnen de eerstelijnszorg en ervaringsdeskundigen. Dit is een garantie dat de middelen een duurzame bestemming krijgen.’

De toename van sociale ongelijkheid en armoede vertaalt zich ook in een gezondheidskloof. ‘Het is dan ook belangrijk om de gezondheidskloof terug te dringen door de toegankelijkheid van zorg te bevorderen, bijvoorbeeld door financi ële drempels weg te werken.’

Een wijkgezondheidscentrum
Groen is voorstander om een wijkgezondheidscentrum op te richten. Een wijkgezondheidscentrum is een multidisciplinaire groepspraktijk waar verschillende zorgverleners zoals huisartsen, kinesitherapeuten, verpleegkundigen, maatschappelijk werkers, di ëtisten… samen onder één dak werken. De samenstelling van het team kan verschillen naargelang de behoeften die zich stellen.

‘Wijkgezondheidscentra werken binnen het forfaitair systeem. Dit betekent dat je als pati ënt niet betaalt voor de raadplegingen of huisbezoeken. Het wijkgezondheidscentrum ontvangt immers per ingeschreven pati ënt maandelijks een vast bedrag van het ziekenfonds. Hierdoor moet men zelf financieel niets te regelen.‘ ‘Wijkgezondheidscentra besteden veel aandacht aan ziektepreventie en gezondheidspromotie. Het is niet enkel belangrijk om mensen te genezen wanneer men zich ziekmeldt, maar ook om na te gaan waarom mensen ziek worden en in welke mate hieraan kan verholpen worden.’

Julien Borremans