Geraardsbergen. In juni 2019 werd er na de sluiting van het openluchtzwembad een grote happening georganiseerd waarbij de bevolking gevraagd werd om te brainstormen over de toekomst van Den Bleek. Vrij snel bleek dat het ene idee het andere niet is en dat de heropening van het zwembad in de taboesfeer belandde. In Geraardsbergen was het decennialang traditie dat het startschot voor de lente werd gegeven met de opening van het oudste openluchtzwembad van Belgi ë, den dok. Het actieomit é Den Dok Blijft kijkt terug op een periode 2,5 jaar zonder open dok en analyseerde de plannen van het lokaal bestuur, van Regionaal Landschap en van de kerngroep. Voor een stand van zaken hadden we een gesprek met Marleen Francq en Geert Van Damme van Actiecomit é Den Dok.
Hoe vlotten de werkzaamheden binnen de kerngroep die toekomst van Den Bleek voorbereidt?
Marleen Francq: ‘Vooreerst stellen we vast dat de kerngroep momenteel herleid is tot een paar enkelingen waarvan slechts een deel de nieuwe invulling van Den Bleek ‘en petit comit é’ voorbereidt.’
Hoe komt het dat de kerngroep inkrimpt?
Marleen Francq: ‘De oorzaak van deze inkrimping van de groep is te zoeken in de wijze waarop wordt gewerkt : iedereen die zich enigszins kritisch opstelt wordt uit de groep gezet of wordt het leven zodanig moeilijk gemaakt dat hij het voor bekeken houdt. Van het idee dat de kerngroepleden oorspronkelijk een afspiegeling van de lokale samenleving moesten zijn, zoals bv buurtbewoners of jeugd, werd inmiddels afgestapt. Momenteel is er enkel geld om Den Bleek te ontharden. Voor een tijdelijke en ook definitieve invulling van de zwemkuip, moet er naar geld worden gezocht.
Een paar individuele leden drukten hun stempel en willen de kuip omvormen tot amfitheater. Is daar een draagvlak voor ? Voor een open dok is er geen geld, maar voor de omvorming van de kuip tot amfitheater blijkbaar wel…’
Wordt Geraardsbergen dan het nieuwe Rome van de Vlaamse Ardennen?
Geert Van Damme: ‘We hebben geen Romeinse ambities. Het is storend dat enkelingen denken het voorrecht te hebben om te kunnen beslissen voor de gemeenschap.
Nu de coronacrisis heeft aangetoond hoe maatschappelijk kwetsbaar we zijn, zou het ganse Bleekproject een open poort naar de toekomst moeten zijn. Zeker met zomers die steeds heter worden. We doen een oproep tot het bestuur : laten we, gezien de gewijzigde omstandigheden, aan herbronning doen.
Laten we luisteren naar elkaar, echt en oprecht. Niet alleen vanwege een zoveelste project, omwille van cijfermatige shit, omwille van een visie of druk van hogerhand. Laten we niet luisteren uit beleefdheid, of volgens een voorgeschreven methodiek, maar uit interesse, vanuit menselijke reflexen, laten we daar werken, luisteren en dialogeren. Niet om politiek te scoren, maar nu vanuit verbondenheid en oprechte bekommernis.’
Een amfitheater kan toch ook bijdragen tot samenhorigheid?
Marleen Francq: ‘Het idee van een amfitheater is puur ondoordachte prestige. Met 100 of 200 voorziene toeschouwers, zonder overdekking, zonder bijkomende lokalen voor voorbereiding, is dat trouwens financieel onleefbaar Waarom zou een open dok voor een amfitheater moeten wijken? We zullen ons tegen dergelijke plannen blijven verzetten. Onze stad heeft geen behoefte aan neptoestanden. Laat Rome aan Rome en geef onze dok terug.’
Julien Borremans